„Historia PRL według Mrożka” – Z dużej sceny na duży ekran
„Przypadek Klary” – Z dużej sceny na duży ekran
Barbarzyńska nimfomanka w piekle dinozaurów
Big Lebowski – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF + tematyczne party
Czas Apokalipsy (wersja reżyserska) – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
Las Vegas Parano – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
Lśnienie – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
Obcy - 8.pasażer „Nostromo” – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
Od zmierzchu do świtu – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
Piknik pod Wiszącą Skałą
Służąca + spotkanie
„Historia PRL według Mrożka” – Z dużej sceny na duży ekran
Spektakl jest realizacją niezwykłego pomysłu dramaturgicznego. Scenarzysta i reżyser sztuki Jerzy Jarocki napisał jej tekst, wykorzystując fragmenty dramatów Sławomira Mrożka „Zabawa”, „Emigranci”, „Pieszo”, „Alfa”, „Portret”, jego szkic „Popiół? Diament?”, a także oryginalne pieśni z lat stalinowskich. Po premierze jeden z recenzentów zauważył dowcipnie, że tę sztukę „Jarocki napisał Mrożkowi”.
Sławomir Mrożek
Historia PRL według Mrożka
Opracowanie tekstu i reżyseria: Jerzy Jarocki
Scenografia: Jerzy Juk-Kowarski
Muzyka: Stanisław Radwan
Reżyseria światła: Wojciech Todorow
Realizacja telewizyjna: Dariusz Pawelec
Obsada: Mariusz Bonaszewski (Superiusz, Internowany I, Anatol), Krzysztof Dracz (Nauczyciel, Bartodziej, Komendant), Halina Rasiakówna (Pani, Nauczycielka), Henryk Niebudek (Ojciec), Marek Ryter (Syn, Konferansjer, Internowany II), Kinga Preis (Córka, Uczennica), Miłogost Reczek (Porucznik Zieliński, Internowany V), Ewa Skibińska (Anabella), Paweł Okoński (Drab, Zomowiec II), Bożena Baranowska (Baba), Stanisław Melski (Internowany III), Robert Gonera (Lechu), Andrzej Wilk (Internowany IV, Lambda), Wojciech Ziemiański (Internowany VI), Jan Blecki (Internowany VII), Igor Kujawski (Komendant obozu, Beta), Monika Bolly (Tłumaczka, Uczennica), Rafał Szałajko (Zomowiec II), Monika Szalaty (Uczennica), Ilona Ostrowska (Dziennikarka, Uczennica), Mariusz Drężek (Chłopiec N, Zomowiec X), Jakub Lasota (Chłopiec S., Zomowiec XI), Janusz German (Chłopiec B., Zomowiec XII) oraz Beata Bischof-Tomanek, Marzena Kulczyc, Blanka Mikłaszewska, Iwona Szeloch, Barbara Ugrewicz, Daniel Badura, Bartłomiej Misiuda, Wojciech Smarkala, J. Tomalak, J. Nagłowski, M. Gołębiowski, M. Kot, K. Blacharski, R. Rybacki i M. Iwanaszko
Prapremiera w Teatrze Polskim we Wrocławiu: 18 listopada 1998 roku
Premierowa emisja w TVP: 13 grudnia 1999 roku
Czas: 96 minut, nagranie TVP – Teatr Telewizji
„Z dużej sceny na duży ekran” to cykl powstały we współpracy z Teatrem Polskim we Wrocławiu. Opowiedziana na dużym ekranie podróż przez najciekawsze przedstawienia Teatru Polskiego we Wrocławiu ostatnich dekad. Głośne realizacje Jerzego Grzegorzewskiego, Eugeniusza Korina, Pawła Miśkiewicza czy Jerzego Jarockiego. Każdorazowo projekcje będą poprzedzone krótkim wprowadzeniem, a po seansach będą odbywać się spotkania z twórcami poszczególnych spektakli.
Sławomir Mrożek
Historia PRL według Mrożka
Opracowanie tekstu i reżyseria: Jerzy Jarocki
Scenografia: Jerzy Juk-Kowarski
Muzyka: Stanisław Radwan
Reżyseria światła: Wojciech Todorow
Realizacja telewizyjna: Dariusz Pawelec
Obsada: Mariusz Bonaszewski (Superiusz, Internowany I, Anatol), Krzysztof Dracz (Nauczyciel, Bartodziej, Komendant), Halina Rasiakówna (Pani, Nauczycielka), Henryk Niebudek (Ojciec), Marek Ryter (Syn, Konferansjer, Internowany II), Kinga Preis (Córka, Uczennica), Miłogost Reczek (Porucznik Zieliński, Internowany V), Ewa Skibińska (Anabella), Paweł Okoński (Drab, Zomowiec II), Bożena Baranowska (Baba), Stanisław Melski (Internowany III), Robert Gonera (Lechu), Andrzej Wilk (Internowany IV, Lambda), Wojciech Ziemiański (Internowany VI), Jan Blecki (Internowany VII), Igor Kujawski (Komendant obozu, Beta), Monika Bolly (Tłumaczka, Uczennica), Rafał Szałajko (Zomowiec II), Monika Szalaty (Uczennica), Ilona Ostrowska (Dziennikarka, Uczennica), Mariusz Drężek (Chłopiec N, Zomowiec X), Jakub Lasota (Chłopiec S., Zomowiec XI), Janusz German (Chłopiec B., Zomowiec XII) oraz Beata Bischof-Tomanek, Marzena Kulczyc, Blanka Mikłaszewska, Iwona Szeloch, Barbara Ugrewicz, Daniel Badura, Bartłomiej Misiuda, Wojciech Smarkala, J. Tomalak, J. Nagłowski, M. Gołębiowski, M. Kot, K. Blacharski, R. Rybacki i M. Iwanaszko
Prapremiera w Teatrze Polskim we Wrocławiu: 18 listopada 1998 roku
Premierowa emisja w TVP: 13 grudnia 1999 roku
Czas: 96 minut, nagranie TVP – Teatr Telewizji
„Z dużej sceny na duży ekran” to cykl powstały we współpracy z Teatrem Polskim we Wrocławiu. Opowiedziana na dużym ekranie podróż przez najciekawsze przedstawienia Teatru Polskiego we Wrocławiu ostatnich dekad. Głośne realizacje Jerzego Grzegorzewskiego, Eugeniusza Korina, Pawła Miśkiewicza czy Jerzego Jarockiego. Każdorazowo projekcje będą poprzedzone krótkim wprowadzeniem, a po seansach będą odbywać się spotkania z twórcami poszczególnych spektakli.
„Przypadek Klary” – Z dużej sceny na duży ekran
„Przypadek Klary” opowiada historię bezrobotnej dziewczyny, która jest zbyt autentyczna, by potrafiła poddać się banalnym wzorcom życiowym. Na zmianę buntuje się albo wikła w iluzyjne emocje przypadkowych związków. Jest zarazem nieprzystosowana i doskonale odporna, choć to drugie do czasu. Działanie Klary jest spontaniczne, jest więc także nieprzewidywalne i na każdym kroku obnaża pustkę życia dookoła. W spektaklu Miśkiewicza Klara błądzi w sztucznej, telewizyjnej estetyce jak w traumatycznym labiryncie – to prawdziwy człowiek uwięziony w świecie nowoczesnej pop-kultury.
Dea Loher
PRZYPADEK KLARY
Przekład: Jacek St. Buras
Reżyseria: Paweł Miśkiewicz
Scenografia: Barbara Hanicka
Muzyka: GRAMMATIK (Leszek Kaźmierczak, Łukasz Dynowski, Marcin Józwa, Krzysztof Figurski
Obsada: Kinga Preis (Klara), Ewa Skibińska (Irena), Bożena Baranowska (Elżbieta), Mariusz Kiljan (Tomasz), Igor Kujawski (Gotfryd), Wojciech Ziemiański (Georg), Thong Nguyen-Van (Chińczyk), Marian Czerski (Nieznajomy), Czesława Dąbrowska (Nieznajoma)
Prapremiera polska w Teatrze Polskim we Wrocławiu 30 listopada 2001 roku.
Bezpośrednia transmisja z Teatru Polskiego we Wrocławiu dla TVP Kultura 24 kwietnia 2007 roku, czas 101 minut.
„Z dużej sceny na duży ekran” to cykl powstały we współpracy z Teatrem Polskim we Wrocławiu. Opowiedziana na dużym ekranie podróż przez najciekawsze przedstawienia Teatru Polskiego we Wrocławiu ostatnich dekad. Głośne realizacje Jerzego Grzegorzewskiego, Eugeniusza Korina, Pawła Miśkiewicza czy Jerzego Jarockiego. Każdorazowo projekcje będą poprzedzone krótkim wprowadzeniem, a po seansach będą odbywać się spotkania z twórcami poszczególnych spektakli.
Dea Loher
PRZYPADEK KLARY
Przekład: Jacek St. Buras
Reżyseria: Paweł Miśkiewicz
Scenografia: Barbara Hanicka
Muzyka: GRAMMATIK (Leszek Kaźmierczak, Łukasz Dynowski, Marcin Józwa, Krzysztof Figurski
Obsada: Kinga Preis (Klara), Ewa Skibińska (Irena), Bożena Baranowska (Elżbieta), Mariusz Kiljan (Tomasz), Igor Kujawski (Gotfryd), Wojciech Ziemiański (Georg), Thong Nguyen-Van (Chińczyk), Marian Czerski (Nieznajomy), Czesława Dąbrowska (Nieznajoma)
Prapremiera polska w Teatrze Polskim we Wrocławiu 30 listopada 2001 roku.
Bezpośrednia transmisja z Teatru Polskiego we Wrocławiu dla TVP Kultura 24 kwietnia 2007 roku, czas 101 minut.
„Z dużej sceny na duży ekran” to cykl powstały we współpracy z Teatrem Polskim we Wrocławiu. Opowiedziana na dużym ekranie podróż przez najciekawsze przedstawienia Teatru Polskiego we Wrocławiu ostatnich dekad. Głośne realizacje Jerzego Grzegorzewskiego, Eugeniusza Korina, Pawła Miśkiewicza czy Jerzego Jarockiego. Każdorazowo projekcje będą poprzedzone krótkim wprowadzeniem, a po seansach będą odbywać się spotkania z twórcami poszczególnych spektakli.
Barbarzyńska nimfomanka w piekle dinozaurów
VHS-owa bogini wraca, z mieczem, w bikini i bez litości
„Barbarzyńska nimfomanka w piekle dinozaurów” to tytuł, który brzmi jak żart… ale film istnieje naprawdę i zasługuje na swoją legendę.
W post apokaliptycznym świecie, gdzie dinozaury wróciły, ludzkość upadła, a zasad fizyki i logiki przestały obowiązywać, poznajemy dziką wojowniczkę, która przemierza skażone pustkowia. Pośród ruin, toksycznych bagien i prehistorycznych bestii czają się zmutowane kreatury, agresywne plemiona i cała galeria groteskowych przeciwników. Nasza bohaterka walczy nie tylko o przetrwanie, ale też o resztki człowieczeństwa w świecie, gdzie każdy dzień to pojedynek na śmierć i życie. Trochę fantasy, sporo lateksu i plastiku – wszystko w glorii niskiego budżetu, gumowych potworów i niepohamowanej wyobraźni.
Za kamerą stoi Brett Piper – specjalista od kina niskobudżetowego i efektów specjalnych robionych domowymi metodami, twórca takich VHS-owych legend jak „Mutant War” czy „Bacterium”.
„Barbarzyńska nimfomanka…” powstała w czasach, gdy wystarczył dobry tytuł i kilkanaście stworów z lateksu, by wejść na półki wypożyczalni. To film, który nigdy nie udawał, że jest czymś więcej niż kampową rozrywką – i może właśnie dlatego nie ma dziś fanów na całym świecie. Wpadnij na pokaz i przekonaj się, co się dzieje, gdy dinozaury spotykają barbarzyńską namiętność w najdziwniejszym piekle popkultury.
CZYM SĄ NAJLEPSZE Z NAJGORSZYCH? To pokazy różnorodnego kina klasy B – od starych, amerykańskich filmów sci-fi z kosmitami i latającymi spodkami wiszącymi na sznurkach, przez przebojowe kino akcji lat 80. z nieskazitelnymi bohaterami w ortalionowych dresach, po horrory z gumowymi potworami.
Niskie budżety, absurdalne dialogi, kiepskie aktorstwo, nielogiczna fabuła, a także zaangażowanie i pasja autorów to tylko niektóre cechy wspólne najgorszych produkcji w historii kinematografii światowej, które prezentowane są na przeglądzie. Filmy Najlepsze z Najgorszych rozbudzają wśród widza miłość do kina klasy B od 2015 roku. Dotychczas odbyło się kilkaset seansów i wydarzeń w ramach przeglądu. Pomysłodawczynią i programerką cyklu jest Monika Stolat, a organizatorem Nowa Aleksandria.
„Barbarzyńska nimfomanka w piekle dinozaurów” to tytuł, który brzmi jak żart… ale film istnieje naprawdę i zasługuje na swoją legendę.
W post apokaliptycznym świecie, gdzie dinozaury wróciły, ludzkość upadła, a zasad fizyki i logiki przestały obowiązywać, poznajemy dziką wojowniczkę, która przemierza skażone pustkowia. Pośród ruin, toksycznych bagien i prehistorycznych bestii czają się zmutowane kreatury, agresywne plemiona i cała galeria groteskowych przeciwników. Nasza bohaterka walczy nie tylko o przetrwanie, ale też o resztki człowieczeństwa w świecie, gdzie każdy dzień to pojedynek na śmierć i życie. Trochę fantasy, sporo lateksu i plastiku – wszystko w glorii niskiego budżetu, gumowych potworów i niepohamowanej wyobraźni.
Za kamerą stoi Brett Piper – specjalista od kina niskobudżetowego i efektów specjalnych robionych domowymi metodami, twórca takich VHS-owych legend jak „Mutant War” czy „Bacterium”.
„Barbarzyńska nimfomanka…” powstała w czasach, gdy wystarczył dobry tytuł i kilkanaście stworów z lateksu, by wejść na półki wypożyczalni. To film, który nigdy nie udawał, że jest czymś więcej niż kampową rozrywką – i może właśnie dlatego nie ma dziś fanów na całym świecie. Wpadnij na pokaz i przekonaj się, co się dzieje, gdy dinozaury spotykają barbarzyńską namiętność w najdziwniejszym piekle popkultury.
CZYM SĄ NAJLEPSZE Z NAJGORSZYCH? To pokazy różnorodnego kina klasy B – od starych, amerykańskich filmów sci-fi z kosmitami i latającymi spodkami wiszącymi na sznurkach, przez przebojowe kino akcji lat 80. z nieskazitelnymi bohaterami w ortalionowych dresach, po horrory z gumowymi potworami.
Niskie budżety, absurdalne dialogi, kiepskie aktorstwo, nielogiczna fabuła, a także zaangażowanie i pasja autorów to tylko niektóre cechy wspólne najgorszych produkcji w historii kinematografii światowej, które prezentowane są na przeglądzie. Filmy Najlepsze z Najgorszych rozbudzają wśród widza miłość do kina klasy B od 2015 roku. Dotychczas odbyło się kilkaset seansów i wydarzeń w ramach przeglądu. Pomysłodawczynią i programerką cyklu jest Monika Stolat, a organizatorem Nowa Aleksandria.
Big Lebowski – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF + tematyczne party
Historia Jeffa Lebowskiego (Jeff Bridges), który pada ofiarą fatalnej pomyłki. Dwóch zbirów włamuje się do mieszkania zasiedziałego w latach 70-tych, zblazowanego, bezrobotnego Jeffa Lebowskiego, każącego się nazywać "Koleś" ("The Dude"), w głębokim przekonaniu, że napadają na Jeffa Lebowskiego (David Huddleston), milionera z Pasadeny. Ofiara pomyłki odwiedza bogatego imiennika w celu otrzymania rekompensaty za zniszczony (obsikany przez włamywaczy) dywan. "Koleś" oraz jego kumpel Walter (John Goodman) nie dostają perskiego dywanu, po który przyszli, za to wplątują się w coenowską czarną komedię pomyłek, wymuszeń, moralnego zdegenerowania, fałszerstw, seksu i narkotyków..
Czas Apokalipsy (wersja reżyserska) – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
"Czas apokalipsy" to luźna adaptacja klasycznego opowiadania Josepha Conrada "Jądro ciemności", której akcja rozgrywa się w 1969 roku podczas wojny w Wietnamie. Film przedstawia podróż kapitana sił specjalnych (Willarda) przez brutalne strefy walk w Wietnamie. Celem jego tajnej misji jest eliminacja pułkownika Kurtza, który ustanowił bezwzględną dyktaturę. W miarę jak Willard podróżuje przez szaleństwo i absurdy amerykańskiego zaangażowania w wojnę, coraz bardziej pociąga go sama dżungla, jej pierwotna mistyka i ogromna moc...
Las Vegas Parano – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
Rok 1971 to w Stanach Zjednoczonych jeden z najbardziej burzliwych politycznie okresów. Dziennikarz sportowy, Raoul (Johnny Depp), wyrusza wraz ze swoim byłym prawnikiem Gonzo (Benicio Del Toro) w podróż do samego serca Ameryki. Okazją jest zlecenie napisania artykułu o wyścigach samochodowych w Nevadzie. Amatorzy przygód zabierają ze sobą odpowiednią ilość alkoholu i środków halucynogennych i ruszają prosto do Las Vegas.
Lśnienie – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
Jack Torrance (Jack Nicholson) pracuje jako dozorca hotelu Panorama w górach stanu Kolorado. Pensjonat jest zamknięty na zimę, więc Jack z rodziną są jedynymi mieszkańcami budynku. Kiedy burze śnieżne blokują familię Torrance'ów w hotelu, Danny (Danny Lloyd), syn Jacka, który ma nadprzyrodzone, telepatyczne zdolności odkrywa, że pensjonat jest nawiedzony i duchy powoli doprowadzają jego ojca do obłędu. Kiedy Jack spotyka zjawę pana Grady'ego (Philip Stone), poprzedniego dozorcy hotelu, sytuacja staje się coraz groźniejsza.
Obcy - 8.pasażer „Nostromo” – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
Kosmos. Odległy wszechświat. Grupa siedmiorga członków załogi przebywa w stanie hibernacji. Ich sen przerywa sygnał SOS nadawany z księżyca LV-426. Kapitan Dallas (Tom Skeritt), dowódca statku, zarządza zejście na niezbadany księżyc w ramach akcji ratunkowej. Jeden z członków załogi, niejaki Kane (John Hurt), zostaje zaatakowany przez nieznane stworzenie, które rzuca mu się na twarz i zaciska wokół szyi. Załoga zabiera Kane'a na pokład. Od tej chwili ich podróż przeradza się koszmar. Sygnał SOS nadawany z nieznanego księżyca okazuje się ostrzeżeniem, lecz już za późno... Załoga otrzymuje nowego, niechcianego pasażera, ósmego pasażera.
Od zmierzchu do świtu – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
Bracia-mordercy - Seth (Georg Clooney) i Richard Gecko (Quentin Tarantino) - po krwawej eskapadzie po Stanach uciekają policji do Meksyku. Po drodze napotykają się na byłego pastora (Harvey Keitel) wraz z dziećmi i biorą ich jako zakładników. Wspólnie udaje im się przekroczyć granicę. Zmierzają do nocnego klubu Titty Twister (czynnego "od zmierzchu do świtu"), by tam poczekać na przyjaciela Setha - Carlosa (Cheech Marin). Niestety klub okazuje się siedzibą wampirów, z którymi to zmierzyć musi się grupka bohaterów.
Piknik pod Wiszącą Skałą
„Piknik pod Wiszącą Skałą" to jeden z najbardziej zmysłowych i hipnotyzujących filmów w historii kina. Raz obejrzany, pozostaje w pamięci na zawsze. Peter Weir – twórca „Truman Show" i „Stowarzyszenia Umarłych Poetów" – tworzy kino gęstej atmosfery i niepokoju. To zresztą duchowy przodek „Przekleństw niewinności" Sofii Coppoli i dzieł Davida Lyncha, w którym odbija się echo nienazwanych pragnień, zagubienia i czegoś, co wymyka się prostej logice. Przedstawiamy nowy plakat tego kultowego filmu. „Piknik pod Wiszącą Skałą” w odrestaurowanej wersji 4K powróci na ekrany już w lipcu.
Rok 1900. W dzień świętego Walentego grupa uczennic z elitarnej wiktoriańskiej szkoły z internatem wyrusza pod opieką nauczycielek na wycieczkę do Wiszącej Skały, wulkanicznej formacji położonej w sercu australijskiego buszu. Tam, pod rozedrganym od upału niebem, wydarza się coś niewyjaśnionego – czas się rozmywa, przestrzeń ulega zakrzywieniu, a natura zaczyna oddziaływać na ciała i umysły młodych kobiet. Czy to pradawny rytuał? Zbiorowa halucynacja? A może, jak pisał Edgar Allan Poe: „To, co widzimy i czym się zdajemy, jest snem, który w innym śnie snujemy"? Jedno jest pewne: od tej pory nic już nie będzie takie samo.
Jest coś w „Pikniku pod Wiszącą Skałą", co nie daje spokoju. Co sprawia, że wraca się do tego filmu, jak do przerwanego snu. Niepokojący, zmysłowy, obsesyjny – kultowy film Petera Weira z 1975 roku to opowieść o niewinności i jej utracie, o młodości stłumionej przez konwenans, o kobiecej cielesności i sile tego, co nieświadome. Miłośnicy stylu coquette, vintage'owych wnętrz, koronkowych sukienek, suszonych kwiatów i subtelnej grozy znajdą tu swoje estetyczne niebo i piekło zarazem. A wygrywany na fletni Pana i organach muzyczny motyw przewodni wprowadzi widzów w hipnotyczny trans.
W 50. rocznicę premiery „Piknik pod Wiszącą Skałą" powraca na ekrany kin w mistrzowsko odrestaurowanej kopii 4K, przygotowanej pod okiem samego Petera Weira i autora zdjęć Russella Boyda. To niezwykła szansa, by nadrobić seans tej ponadczasowej klasyki lub na nowo ją odczytać.
Rok 1900. W dzień świętego Walentego grupa uczennic z elitarnej wiktoriańskiej szkoły z internatem wyrusza pod opieką nauczycielek na wycieczkę do Wiszącej Skały, wulkanicznej formacji położonej w sercu australijskiego buszu. Tam, pod rozedrganym od upału niebem, wydarza się coś niewyjaśnionego – czas się rozmywa, przestrzeń ulega zakrzywieniu, a natura zaczyna oddziaływać na ciała i umysły młodych kobiet. Czy to pradawny rytuał? Zbiorowa halucynacja? A może, jak pisał Edgar Allan Poe: „To, co widzimy i czym się zdajemy, jest snem, który w innym śnie snujemy"? Jedno jest pewne: od tej pory nic już nie będzie takie samo.
Jest coś w „Pikniku pod Wiszącą Skałą", co nie daje spokoju. Co sprawia, że wraca się do tego filmu, jak do przerwanego snu. Niepokojący, zmysłowy, obsesyjny – kultowy film Petera Weira z 1975 roku to opowieść o niewinności i jej utracie, o młodości stłumionej przez konwenans, o kobiecej cielesności i sile tego, co nieświadome. Miłośnicy stylu coquette, vintage'owych wnętrz, koronkowych sukienek, suszonych kwiatów i subtelnej grozy znajdą tu swoje estetyczne niebo i piekło zarazem. A wygrywany na fletni Pana i organach muzyczny motyw przewodni wprowadzi widzów w hipnotyczny trans.
W 50. rocznicę premiery „Piknik pod Wiszącą Skałą" powraca na ekrany kin w mistrzowsko odrestaurowanej kopii 4K, przygotowanej pod okiem samego Petera Weira i autora zdjęć Russella Boyda. To niezwykła szansa, by nadrobić seans tej ponadczasowej klasyki lub na nowo ją odczytać.
Służąca + spotkanie
Korea, lata 30. XX wieku. Oszust z nizin społecznych postanawia podstępem rozkochać w sobie piękną Japonkę – dziedziczkę wielkie fortuny – aby przejąć jej majątek. W tym calu umieszcza w jej najbliższym otoczeniu tytułową służącą – posłuszną sobie naciągaczkę, która ma zaskarbić względy milionerki i stać się jej zaufaną powiernicą. „Służąca” to opowieść o trójkącie miłosnym, pożądaniu, seksualnych fantazjach i wyrafinowanej zemście. Widziana z różnych perspektyw intryga z minuty na minutę diametralnie się zmienia, zmierzając ku przewrotnemu finałowi.
Park Chan-wook stworzył porażające wizualnie i trzymające do końca w napięciu widowisko, w którym nic nie jest tym, czym się początkowo wydaje. „Służąca” podbiła serca widowni festiwalu w Cannes, gdzie film miał swoją światową premierę.
Prelekcję „Park Chan-wook: wizjoner zmysłowego kina” wygłosi Iga Pękala. Po seansie zapraszamy do dyskusji.
Park Chan-wook stworzył porażające wizualnie i trzymające do końca w napięciu widowisko, w którym nic nie jest tym, czym się początkowo wydaje. „Służąca” podbiła serca widowni festiwalu w Cannes, gdzie film miał swoją światową premierę.
Prelekcję „Park Chan-wook: wizjoner zmysłowego kina” wygłosi Iga Pękala. Po seansie zapraszamy do dyskusji.