„Dude Bro Party Massacre III” – NAJLEPSZE Z NAJGORSZYCH
DUDE BRO PARTY MASSACRE III
Greg Sestero (Mark z “The Room”) w trzeciej części nieistniejącej serii slasherów stworzonej przez ekipę 5-Second Films.
Bractwo Delta Bi to świątynia testosteronu, piwa i idiotyzmu. Ale kiedy ich imprezowy raj zmienia się w rzeźnię, na scenę wkracza Motherface – morderczyni w masce, która wygląda jakby uciekła z taniego VHS-a z wypożyczalni z 1987 roku. Zaczyna się klasyczna masakra w lesie: piwo leje się strumieniami, krew tryska fontannami, a każda śmierć jest bardziej absurdalna niż poprzednia.
„Dude Bro Party Massacre III” to pastiszowy majstersztyk – udawana trzecia część nieistniejących serii slasherów, nakręcona przez ekipę 5-Second Films, która postanowiła złożyć hołd wszystkiemu, co w kinie grozy było głupie, tanie i cudownie przesadzone. Film wygląda jak zapomniana kaseta VHS, którą ktoś znalazł na strychu obok starych „Piątków, trzynastego” i „Koszmarów z ulicy Wiązów”. Obraz specjalnie postarzały, dźwięk zgrzyta, a fabuła? Im mniej sensu, tym lepiej.
W środku tego szalonego chaosu jest wszystko, co kochają fani kina klasy B: pijane bractwa, koszmarne efekty specjalne, przesadnie poważna narracja i żarty, które są tak głupie, że stają się sztuką. W obsadzie m.in. Patton Oswalt, Greg Sestro (czyli Mark z „The Room” – oczywiście, że tak!) i Andrew W.K., a całość to niekończący się festiwal gore, testosteronu i metahumoru.
To nie jest film, to stan umysłu – jakby „Piątek, trzynastego” i „Straszny film” miały dziecko po nieudanym wieczorze w akademiku. Krwawy, absurdalny, niepoprawny i cudownie samoświadomy. „Dude Bro Party Massacre III” to czysta radość z kina, które nie zna pojęcia wstydu.
CZYM SĄ NAJLEPSZE Z NAJGORSZYCH? To pokazy różnorodnego kina klasy B – od starych, amerykańskich filmów sci-fi z kosmitami i latającymi spodkami wiszącymi na sznurkach, przez przebojowe kino akcji lat 80. z nieskazitelnymi bohaterami w ortalionowych dresach, po horrory z gumowymi potworami.
Niskie budżety, absurdalne dialogi, kiepskie aktorstwo, nielogiczna fabuła, a także zaangażowanie i pasja autorów to tylko niektóre cechy wspólne najgorszych produkcji w historii kinematografii światowej, które prezentowane są na przeglądzie. Filmy Najlepsze z Najgorszych rozbudzają wśród widza miłość do kina klasy B od 2015 roku. Dotychczas odbyło się kilkaset seansów i wydarzeń w ramach przeglądu. Pomysłodawczynią i programerką cyklu jest Monika Stolat, a organizatorem Nowa Aleksandria.
Więcej: www.najlepszeznajgorszych.pl
Seans poprzedzony prelekcją Jakuba Balcerzaka.
Greg Sestero (Mark z “The Room”) w trzeciej części nieistniejącej serii slasherów stworzonej przez ekipę 5-Second Films.
Bractwo Delta Bi to świątynia testosteronu, piwa i idiotyzmu. Ale kiedy ich imprezowy raj zmienia się w rzeźnię, na scenę wkracza Motherface – morderczyni w masce, która wygląda jakby uciekła z taniego VHS-a z wypożyczalni z 1987 roku. Zaczyna się klasyczna masakra w lesie: piwo leje się strumieniami, krew tryska fontannami, a każda śmierć jest bardziej absurdalna niż poprzednia.
„Dude Bro Party Massacre III” to pastiszowy majstersztyk – udawana trzecia część nieistniejących serii slasherów, nakręcona przez ekipę 5-Second Films, która postanowiła złożyć hołd wszystkiemu, co w kinie grozy było głupie, tanie i cudownie przesadzone. Film wygląda jak zapomniana kaseta VHS, którą ktoś znalazł na strychu obok starych „Piątków, trzynastego” i „Koszmarów z ulicy Wiązów”. Obraz specjalnie postarzały, dźwięk zgrzyta, a fabuła? Im mniej sensu, tym lepiej.
W środku tego szalonego chaosu jest wszystko, co kochają fani kina klasy B: pijane bractwa, koszmarne efekty specjalne, przesadnie poważna narracja i żarty, które są tak głupie, że stają się sztuką. W obsadzie m.in. Patton Oswalt, Greg Sestro (czyli Mark z „The Room” – oczywiście, że tak!) i Andrew W.K., a całość to niekończący się festiwal gore, testosteronu i metahumoru.
To nie jest film, to stan umysłu – jakby „Piątek, trzynastego” i „Straszny film” miały dziecko po nieudanym wieczorze w akademiku. Krwawy, absurdalny, niepoprawny i cudownie samoświadomy. „Dude Bro Party Massacre III” to czysta radość z kina, które nie zna pojęcia wstydu.
CZYM SĄ NAJLEPSZE Z NAJGORSZYCH? To pokazy różnorodnego kina klasy B – od starych, amerykańskich filmów sci-fi z kosmitami i latającymi spodkami wiszącymi na sznurkach, przez przebojowe kino akcji lat 80. z nieskazitelnymi bohaterami w ortalionowych dresach, po horrory z gumowymi potworami.
Niskie budżety, absurdalne dialogi, kiepskie aktorstwo, nielogiczna fabuła, a także zaangażowanie i pasja autorów to tylko niektóre cechy wspólne najgorszych produkcji w historii kinematografii światowej, które prezentowane są na przeglądzie. Filmy Najlepsze z Najgorszych rozbudzają wśród widza miłość do kina klasy B od 2015 roku. Dotychczas odbyło się kilkaset seansów i wydarzeń w ramach przeglądu. Pomysłodawczynią i programerką cyklu jest Monika Stolat, a organizatorem Nowa Aleksandria.
Więcej: www.najlepszeznajgorszych.pl
Seans poprzedzony prelekcją Jakuba Balcerzaka.
„Historia PRL według Mrożka” – Z dużej sceny na duży ekran
Spektakl jest realizacją niezwykłego pomysłu dramaturgicznego. Scenarzysta i reżyser sztuki Jerzy Jarocki napisał jej tekst, wykorzystując fragmenty dramatów Sławomira Mrożka „Zabawa”, „Emigranci”, „Pieszo”, „Alfa”, „Portret”, jego szkic „Popiół? Diament?”, a także oryginalne pieśni z lat stalinowskich. Po premierze jeden z recenzentów zauważył dowcipnie, że tę sztukę „Jarocki napisał Mrożkowi”.
Sławomir Mrożek
Historia PRL według Mrożka
Opracowanie tekstu i reżyseria: Jerzy Jarocki
Scenografia: Jerzy Juk-Kowarski
Muzyka: Stanisław Radwan
Reżyseria światła: Wojciech Todorow
Realizacja telewizyjna: Dariusz Pawelec
Obsada: Mariusz Bonaszewski (Superiusz, Internowany I, Anatol), Krzysztof Dracz (Nauczyciel, Bartodziej, Komendant), Halina Rasiakówna (Pani, Nauczycielka), Henryk Niebudek (Ojciec), Marek Ryter (Syn, Konferansjer, Internowany II), Kinga Preis (Córka, Uczennica), Miłogost Reczek (Porucznik Zieliński, Internowany V), Ewa Skibińska (Anabella), Paweł Okoński (Drab, Zomowiec II), Bożena Baranowska (Baba), Stanisław Melski (Internowany III), Robert Gonera (Lechu), Andrzej Wilk (Internowany IV, Lambda), Wojciech Ziemiański (Internowany VI), Jan Blecki (Internowany VII), Igor Kujawski (Komendant obozu, Beta), Monika Bolly (Tłumaczka, Uczennica), Rafał Szałajko (Zomowiec II), Monika Szalaty (Uczennica), Ilona Ostrowska (Dziennikarka, Uczennica), Mariusz Drężek (Chłopiec N, Zomowiec X), Jakub Lasota (Chłopiec S., Zomowiec XI), Janusz German (Chłopiec B., Zomowiec XII) oraz Beata Bischof-Tomanek, Marzena Kulczyc, Blanka Mikłaszewska, Iwona Szeloch, Barbara Ugrewicz, Daniel Badura, Bartłomiej Misiuda, Wojciech Smarkala, J. Tomalak, J. Nagłowski, M. Gołębiowski, M. Kot, K. Blacharski, R. Rybacki i M. Iwanaszko
Prapremiera w Teatrze Polskim we Wrocławiu: 18 listopada 1998 roku
Premierowa emisja w TVP: 13 grudnia 1999 roku
Czas: 96 minut, nagranie TVP – Teatr Telewizji
„Z dużej sceny na duży ekran” to cykl powstały we współpracy z Teatrem Polskim we Wrocławiu. Opowiedziana na dużym ekranie podróż przez najciekawsze przedstawienia Teatru Polskiego we Wrocławiu ostatnich dekad. Głośne realizacje Jerzego Grzegorzewskiego, Eugeniusza Korina, Pawła Miśkiewicza czy Jerzego Jarockiego. Każdorazowo projekcje będą poprzedzone krótkim wprowadzeniem, a po seansach będą odbywać się spotkania z twórcami poszczególnych spektakli.
Sławomir Mrożek
Historia PRL według Mrożka
Opracowanie tekstu i reżyseria: Jerzy Jarocki
Scenografia: Jerzy Juk-Kowarski
Muzyka: Stanisław Radwan
Reżyseria światła: Wojciech Todorow
Realizacja telewizyjna: Dariusz Pawelec
Obsada: Mariusz Bonaszewski (Superiusz, Internowany I, Anatol), Krzysztof Dracz (Nauczyciel, Bartodziej, Komendant), Halina Rasiakówna (Pani, Nauczycielka), Henryk Niebudek (Ojciec), Marek Ryter (Syn, Konferansjer, Internowany II), Kinga Preis (Córka, Uczennica), Miłogost Reczek (Porucznik Zieliński, Internowany V), Ewa Skibińska (Anabella), Paweł Okoński (Drab, Zomowiec II), Bożena Baranowska (Baba), Stanisław Melski (Internowany III), Robert Gonera (Lechu), Andrzej Wilk (Internowany IV, Lambda), Wojciech Ziemiański (Internowany VI), Jan Blecki (Internowany VII), Igor Kujawski (Komendant obozu, Beta), Monika Bolly (Tłumaczka, Uczennica), Rafał Szałajko (Zomowiec II), Monika Szalaty (Uczennica), Ilona Ostrowska (Dziennikarka, Uczennica), Mariusz Drężek (Chłopiec N, Zomowiec X), Jakub Lasota (Chłopiec S., Zomowiec XI), Janusz German (Chłopiec B., Zomowiec XII) oraz Beata Bischof-Tomanek, Marzena Kulczyc, Blanka Mikłaszewska, Iwona Szeloch, Barbara Ugrewicz, Daniel Badura, Bartłomiej Misiuda, Wojciech Smarkala, J. Tomalak, J. Nagłowski, M. Gołębiowski, M. Kot, K. Blacharski, R. Rybacki i M. Iwanaszko
Prapremiera w Teatrze Polskim we Wrocławiu: 18 listopada 1998 roku
Premierowa emisja w TVP: 13 grudnia 1999 roku
Czas: 96 minut, nagranie TVP – Teatr Telewizji
„Z dużej sceny na duży ekran” to cykl powstały we współpracy z Teatrem Polskim we Wrocławiu. Opowiedziana na dużym ekranie podróż przez najciekawsze przedstawienia Teatru Polskiego we Wrocławiu ostatnich dekad. Głośne realizacje Jerzego Grzegorzewskiego, Eugeniusza Korina, Pawła Miśkiewicza czy Jerzego Jarockiego. Każdorazowo projekcje będą poprzedzone krótkim wprowadzeniem, a po seansach będą odbywać się spotkania z twórcami poszczególnych spektakli.
AMATOR – DKF
Przełom w karierze reżyserskiej Krzysztofa Kieślowskiego, dotychczas znanego z mocnych tematycznie dokumentów. Bohaterem opowieści jest młody zaopatrzeniowiec Filip Mosz (wybitna kreacja Jerzego Stuhra). Jego żona jest w ciąży, a młody robotnik chce mieć pamiątkę z narodzin i pierwszych miesięcy życia córki. W tym celu kupuje kamerę filmową, dzięki której odkrywa w sobie nową pasję do kręcenia. Nowe hobby szybko przeradza się w swego rodzaju nałóg, przez który Filip zaniedbuje rodzinę i traci kontakt z rzeczywistością.
Animator on Tour – Best of Animator 2025 – pokaz specjalny
Międzynarodowy Festiwal Filmów Animowanych Animator w Poznaniu to największy festiwal filmu animowanego w Polsce.
Pierwsza edycja odbyła się w 2008 roku i stanowiła kulminację obchodów 60-lecia Polskiej Animacji. Podczas każdej edycji Festiwalu prezentowanych jest około 300 filmów z całego świata, w tym retrospektywy, przeglądy, premiery czy klasyki animacji. W programie znajdują się także sekcje związane z grami oraz wirtualną rzeczywistością. Tegoroczna, 19. Edycja Festiwalu odbywała się w dniach 4-12 lipca w Poznaniu.
Seans sześciu nagrodzonych filmów krótkometrażowych na 19. Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych „Animator” w Poznaniu.
1. “Czy Ty mnie słyszysz?” (15’), reż. Anastazja Naumenko, Polska 2024
Lekcje Zoomowe Nastii, podczas których uczy swoją mamę obsługi laptopa, są zakłócone przez niestabilne połącznie internetowe – oraz powracające rodzinne traumy.
2. „Rozdarcia”, (8’48’’), reż. Paulina Ziółkowska, Polska 2025
Film o niemożności podjęcia decyzji. Świat wypełniony możliwościami i zagubiona bohaterka, która może wcale nie chce wybrać.
3. „Basen albo śmierć złotej rybki” (13’48’’), reż. Daria Kopiec, Polska 2025
To opowieść o władczej relacji między matką a córką. Główna bohaterka, poprzez tłumiony gniew i bunt wobec matki, przemienia się w tytułową złotą rybkę. Niewypowiedziane słowa, gesty i stłumione emocje z dzieciństwa przejawiają się w surowym traktowaniu zarówno siebie, jak i innych. Film jest osadzony w strukturze kompozycyjnej, w której główna bohaterka w końcu pozwala sobie poczuć żal, tym samym wchodząc w proces samoakceptacji i wybaczenia.
4. „Shadows” (12’), reż. Rand Beiruty, Jordania 2024
W zatłoczonym lotnisku Ahlam, 14-letnia matka, ucieka z Bagdadu – jedynego miejsca, które w swoim życiu znała. Walcząc z czyhającymi cieniami, wspomina swoją podróż ku odzyskaniu swojego życia.
5. “Ordinary Life” (9’48’’), reż. Yoriko Mizushiri, Francja, Japonia 2025
Zwyczajne życie powtarza się każdego dnia. Ciąg chwil, które przeżywamy raz za razem, nigdy nie jest taki sam, wszystko się zmienia i chwieje. Gdy czegoś dotykamy, nasza świadomość może przenieść się w miejsce, które nie istnieje ani w przeszłości, ani w przyszłości. W niepewnym i niestabilnym świecie tylko uczucie ciała dotykającego czegoś, co istnieje wyłącznie w teraźniejszości, może zostać rozpoznane jako „teraz”. Ta chwila jest piękna.
6. „Autokar” (17’27’’), reż. Sylwia Szkiłądź, Belgia, Francja 2025
W latach 90. 8-letnia Agata opuszcza Polskę i wyjeżdża do Belgii. Jej perspektywa przekształca rzeczywistość migracyjną w doświadczenie inicjacyjne.
Pierwsza edycja odbyła się w 2008 roku i stanowiła kulminację obchodów 60-lecia Polskiej Animacji. Podczas każdej edycji Festiwalu prezentowanych jest około 300 filmów z całego świata, w tym retrospektywy, przeglądy, premiery czy klasyki animacji. W programie znajdują się także sekcje związane z grami oraz wirtualną rzeczywistością. Tegoroczna, 19. Edycja Festiwalu odbywała się w dniach 4-12 lipca w Poznaniu.
Seans sześciu nagrodzonych filmów krótkometrażowych na 19. Międzynarodowym Festiwalu Filmów Animowanych „Animator” w Poznaniu.
1. “Czy Ty mnie słyszysz?” (15’), reż. Anastazja Naumenko, Polska 2024
Lekcje Zoomowe Nastii, podczas których uczy swoją mamę obsługi laptopa, są zakłócone przez niestabilne połącznie internetowe – oraz powracające rodzinne traumy.
2. „Rozdarcia”, (8’48’’), reż. Paulina Ziółkowska, Polska 2025
Film o niemożności podjęcia decyzji. Świat wypełniony możliwościami i zagubiona bohaterka, która może wcale nie chce wybrać.
3. „Basen albo śmierć złotej rybki” (13’48’’), reż. Daria Kopiec, Polska 2025
To opowieść o władczej relacji między matką a córką. Główna bohaterka, poprzez tłumiony gniew i bunt wobec matki, przemienia się w tytułową złotą rybkę. Niewypowiedziane słowa, gesty i stłumione emocje z dzieciństwa przejawiają się w surowym traktowaniu zarówno siebie, jak i innych. Film jest osadzony w strukturze kompozycyjnej, w której główna bohaterka w końcu pozwala sobie poczuć żal, tym samym wchodząc w proces samoakceptacji i wybaczenia.
4. „Shadows” (12’), reż. Rand Beiruty, Jordania 2024
W zatłoczonym lotnisku Ahlam, 14-letnia matka, ucieka z Bagdadu – jedynego miejsca, które w swoim życiu znała. Walcząc z czyhającymi cieniami, wspomina swoją podróż ku odzyskaniu swojego życia.
5. “Ordinary Life” (9’48’’), reż. Yoriko Mizushiri, Francja, Japonia 2025
Zwyczajne życie powtarza się każdego dnia. Ciąg chwil, które przeżywamy raz za razem, nigdy nie jest taki sam, wszystko się zmienia i chwieje. Gdy czegoś dotykamy, nasza świadomość może przenieść się w miejsce, które nie istnieje ani w przeszłości, ani w przyszłości. W niepewnym i niestabilnym świecie tylko uczucie ciała dotykającego czegoś, co istnieje wyłącznie w teraźniejszości, może zostać rozpoznane jako „teraz”. Ta chwila jest piękna.
6. „Autokar” (17’27’’), reż. Sylwia Szkiłądź, Belgia, Francja 2025
W latach 90. 8-letnia Agata opuszcza Polskę i wyjeżdża do Belgii. Jej perspektywa przekształca rzeczywistość migracyjną w doświadczenie inicjacyjne.
Bugonia – pokaz przedpremierowy
Yorgos Lanthimos jest wizjonerem kina, którego styl urzeka publiczność na całym świecie.
"Bugonia" podąża za dwoma młodymi mężczyznami, którzy mają obsesję na punkcie spisków. Porywają szefową dużej firmy, przekonani, że jest kosmitką zamierzającą zniszczyć Ziemię
"Bugonia" podąża za dwoma młodymi mężczyznami, którzy mają obsesję na punkcie spisków. Porywają szefową dużej firmy, przekonani, że jest kosmitką zamierzającą zniszczyć Ziemię
Chopin, Chopin!
Paryż, 1835 rok. Fryderyk Chopin ma 25 lat i jest ulubieńcem paryskich salonów, arystokracji i króla Francji. Żadne znaczące wydarzenie nie może odbyć się bez jego udziału. Widzimy go podczas nocnych eskapad i afterparty po koncertach. Zazwyczaj pełnego energii, przykrywającego chorobę żartem. Jego życie ucieka, jednak Fryderyk nie zwalnia. Komponuje arcydzieła, także na zamówienie. Ze względu na zobowiązania finansowe udziela lekcji gry na fortepianie. Przyjaciele go podziwiają, a kobiety pragną.
Chopin, Chopin! – FKS
Paryż, 1835 rok. Fryderyk Chopin ma 25 lat i jest ulubieńcem paryskich salonów, arystokracji i króla Francji. Żadne znaczące wydarzenie nie może odbyć się bez jego udziału. Widzimy go podczas nocnych eskapad i afterparty po koncertach. Zazwyczaj pełnego energii, przykrywającego chorobę żartem. Jego życie ucieka, jednak Fryderyk nie zwalnia. Komponuje arcydzieła, także na zamówienie. Ze względu na zobowiązania finansowe udziela lekcji gry na fortepianie. Przyjaciele go podziwiają, a kobiety pragną.
CICHA NOC + quiz - DKF
W Wigilię Bożego Narodzenia do domu rodzinnego powraca Adam (Dawid Ogrodnik). Ostatnie lata spędził na emigracji zarobkowej, a teraz ma do przekazania „nowiny”. Jednak nie tylko on – ta noc bardzo mocno wpłynie na dalsze losy skłóconej rodziny. Debiut Piotra Domalewskiego nagrodzony Złotymi Lwami w Gdyni i dziewięcioma Orłami.
Czas Apokalipsy (wersja reżyserska) – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
"Czas apokalipsy" to luźna adaptacja klasycznego opowiadania Josepha Conrada "Jądro ciemności", której akcja rozgrywa się w 1969 roku podczas wojny w Wietnamie. Film przedstawia podróż kapitana sił specjalnych (Willarda) przez brutalne strefy walk w Wietnamie. Celem jego tajnej misji jest eliminacja pułkownika Kurtza, który ustanowił bezwzględną dyktaturę. W miarę jak Willard podróżuje przez szaleństwo i absurdy amerykańskiego zaangażowania w wojnę, coraz bardziej pociąga go sama dżungla, jej pierwotna mistyka i ogromna moc...
Festiwal Korelacje: „Chudy i inni” z autorską narracją Artura Andrusa
Festiwal Korelacje: „Chudy i inni” z autorską narracją Artura Andrusa
Dramat obyczajowy | Od lat 16 | 91 minut
Reż. Henryk Kluba, Polska 1966
Film z autorską audiodeskrypcją oraz napisami dla niesłyszących.
Połowa lat sześćdziesiątych. Trwa budowa zapory wodnej w Solinie. Spartańskie warunki, trudności z zaopatrzeniem, błoto, pustka dookoła. Grupa mężczyzn zatrudniona do pracy mimo początkowej niechęci zaczyna nawiązywać przyjacielskie relacje. A gdy na budowie dochodzi do tragedii – a przynajmniej oni są przekonani, że miał miejsce wypadek – postanawiają ukryć sprawcę przed władzami. Debiut fabularny Henryka Kluby był z jednej strony chwalony za realizm i świetne role, z drugiej – wypominano mu zbytnie przywiązanie do tzw. „Produkcyjniaków” z propagandowym przesłaniem. Kluba nie ukrywał swoich inspiracji, ale twierdził przy tym, że „Chudy i inni” to produkcyjniak uszlachetniony. Autorska narracja Artura Andrusa, choć często przypomina o realiach życia i pracy na peerelowskiej prowincji, wydobywa jednak z filmu Kluby to, co dziś wydaje się ważniejsze: szorstką, a zarazem dyskretnie podszytą ironią balladę o męskiej przyjaźni i rywalizacji. Komentując „Chudego…” Andrus bywa uszczypliwy, lecz nie ukrywa swojej fascynacji światem pokazanym na ekranie. Jego spojrzenie na dawno minioną rzeczywistość jest dowcipne a przy tym refleksyjne, chwilami nawet smutne.
Jakub Demiańczuk
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Dramat obyczajowy | Od lat 16 | 91 minut
Reż. Henryk Kluba, Polska 1966
Film z autorską audiodeskrypcją oraz napisami dla niesłyszących.
Połowa lat sześćdziesiątych. Trwa budowa zapory wodnej w Solinie. Spartańskie warunki, trudności z zaopatrzeniem, błoto, pustka dookoła. Grupa mężczyzn zatrudniona do pracy mimo początkowej niechęci zaczyna nawiązywać przyjacielskie relacje. A gdy na budowie dochodzi do tragedii – a przynajmniej oni są przekonani, że miał miejsce wypadek – postanawiają ukryć sprawcę przed władzami. Debiut fabularny Henryka Kluby był z jednej strony chwalony za realizm i świetne role, z drugiej – wypominano mu zbytnie przywiązanie do tzw. „Produkcyjniaków” z propagandowym przesłaniem. Kluba nie ukrywał swoich inspiracji, ale twierdził przy tym, że „Chudy i inni” to produkcyjniak uszlachetniony. Autorska narracja Artura Andrusa, choć często przypomina o realiach życia i pracy na peerelowskiej prowincji, wydobywa jednak z filmu Kluby to, co dziś wydaje się ważniejsze: szorstką, a zarazem dyskretnie podszytą ironią balladę o męskiej przyjaźni i rywalizacji. Komentując „Chudego…” Andrus bywa uszczypliwy, lecz nie ukrywa swojej fascynacji światem pokazanym na ekranie. Jego spojrzenie na dawno minioną rzeczywistość jest dowcipne a przy tym refleksyjne, chwilami nawet smutne.
Jakub Demiańczuk
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Festiwal Korelacje: „Dług” z autorską narracją Michała Witkowskiego
Reż. Krzysztof Krauze, Polska 1999
Film z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
To była jedna z najgłośniejszych spraw kryminalnych lat dziewięćdziesiątych: dwóch drobnych przedsiębiorców, nie mogąc uwolnić się od nieuczciwego i brutalnego ściągacza długów, w akcie desperacji zdecydowało się zabić swojego prześladowcę. Krzysztofa Krauzego ponura historia (imiona jej bohaterów i niektóre szczegóły zmieniono w scenariuszu) zainspirowała jednak nie do nakręcenia filmu sensacyjnego, lecz do bardzo krytycznego spojrzenia na potransformacyjną Polskę, w której ludzie zostali pozostawieni sami sobie z finansowymi, prawnymi i życiowymi problemami.
Autorska narracja Michała Witkowskiego jeszcze bardziej podkreśla gorzką wymowę „Długu”. Przypomina, że ostatnia dekada ubiegłego wieku była nad Wisłą raczej okresem trosk, napięć i szarości. „Nie znam filmu, w który te lata odbiłyby się równie mocno”, podkreśla autor „Lubiewa” już na wstępie seansu. Przygląda się nie tylko moralnym rozterkom i konsekwencjom decyzji bohaterów filmu, lecz także scenograficznym i wizualnym detalom. Oglądany dzisiaj „Dług”, zanurzony w błotnistych szarościach zimy, przywraca widzom Polskę, o której chcielibyśmy zapomnieć.
Jakub Demiańczuk
Miejsca w salach są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Film z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
To była jedna z najgłośniejszych spraw kryminalnych lat dziewięćdziesiątych: dwóch drobnych przedsiębiorców, nie mogąc uwolnić się od nieuczciwego i brutalnego ściągacza długów, w akcie desperacji zdecydowało się zabić swojego prześladowcę. Krzysztofa Krauzego ponura historia (imiona jej bohaterów i niektóre szczegóły zmieniono w scenariuszu) zainspirowała jednak nie do nakręcenia filmu sensacyjnego, lecz do bardzo krytycznego spojrzenia na potransformacyjną Polskę, w której ludzie zostali pozostawieni sami sobie z finansowymi, prawnymi i życiowymi problemami.
Autorska narracja Michała Witkowskiego jeszcze bardziej podkreśla gorzką wymowę „Długu”. Przypomina, że ostatnia dekada ubiegłego wieku była nad Wisłą raczej okresem trosk, napięć i szarości. „Nie znam filmu, w który te lata odbiłyby się równie mocno”, podkreśla autor „Lubiewa” już na wstępie seansu. Przygląda się nie tylko moralnym rozterkom i konsekwencjom decyzji bohaterów filmu, lecz także scenograficznym i wizualnym detalom. Oglądany dzisiaj „Dług”, zanurzony w błotnistych szarościach zimy, przywraca widzom Polskę, o której chcielibyśmy zapomnieć.
Jakub Demiańczuk
Miejsca w salach są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Festiwal Korelacje: „Klątwa Doliny Węży” z autorską narracją Łony - Gala Otwarcia
Reż. Marek Piestrak, Polska 1987
Film z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
Podczas Festiwalu Korelacje film powraca w nowej odsłonie – z autorską narracją Łony (Adama Zielińskiego). Jak sam mówi: „To najbardziej strzelisty akt kina przygodowego z krajów demokracji ludowej”.
Pogranicze laotańsko-wietnamskie, listopad 1954. Na skraju dżungli ląduje ostrzelany przez partyzantów helikopter. Pilot Bernard Traven, poszukując wody, trafia do buddyjskiej świątyni, skąd rabuje drogocenną szkatułkę. Mnich rzuca klątwę… Sorbona, trzydzieści lat później. Wykład prowadzi Jan Tarnas, specjalista od starych tajskich rękopisów. Nieoczekiwanie pojawia się Traven, prosząc profesora o rozszyfrowanie manuskryptu z tajskiej szkatuły. Podczas jego rozcinania w laboratorium nieoczekiwanie gaśnie światło i pojawiają się węże.
Seanse są poprzedzone animacją ze ściany ZŁANOCKA KINOMURAL 2025 – Ted Wiggin „MIMT” z autorską narracją Darii ze Śląska.
Seans poprzedzi gala otwarcia festiwalu.
Spotkanie po seansie: Łona, Marek Piestrak, Piotr Krzykwa, Robert Więckowski (prowadzący). Spotkanie tłumaczone na polski język migowy.
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Film z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
Podczas Festiwalu Korelacje film powraca w nowej odsłonie – z autorską narracją Łony (Adama Zielińskiego). Jak sam mówi: „To najbardziej strzelisty akt kina przygodowego z krajów demokracji ludowej”.
Pogranicze laotańsko-wietnamskie, listopad 1954. Na skraju dżungli ląduje ostrzelany przez partyzantów helikopter. Pilot Bernard Traven, poszukując wody, trafia do buddyjskiej świątyni, skąd rabuje drogocenną szkatułkę. Mnich rzuca klątwę… Sorbona, trzydzieści lat później. Wykład prowadzi Jan Tarnas, specjalista od starych tajskich rękopisów. Nieoczekiwanie pojawia się Traven, prosząc profesora o rozszyfrowanie manuskryptu z tajskiej szkatuły. Podczas jego rozcinania w laboratorium nieoczekiwanie gaśnie światło i pojawiają się węże.
Seanse są poprzedzone animacją ze ściany ZŁANOCKA KINOMURAL 2025 – Ted Wiggin „MIMT” z autorską narracją Darii ze Śląska.
Seans poprzedzi gala otwarcia festiwalu.
Spotkanie po seansie: Łona, Marek Piestrak, Piotr Krzykwa, Robert Więckowski (prowadzący). Spotkanie tłumaczone na polski język migowy.
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Festiwal Korelacje: „Klątwa Doliny Węży” z autorską narracją Łony”
Przygodowy, Horror, Sci-Fi | Od lat 16 | 104 minuty
Reż. Marek Piestrak, Polska 1987
Film z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
Podczas Festiwalu Korelacje film powraca w nowej odsłonie – z autorską narracją Łony (Adama Zielińskiego). Jak sam mówi: „To najbardziej strzelisty akt kina przygodowego z krajów demokracji ludowej”.
Pogranicze laotańsko-wietnamskie, listopad 1954. Na skraju dżungli ląduje ostrzelany przez partyzantów helikopter. Pilot Bernard Traven, poszukując wody, trafia do buddyjskiej świątyni, skąd rabuje drogocenną szkatułkę. Mnich rzuca klątwę… Sorbona, trzydzieści lat później. Wykład prowadzi Jan Tarnas, specjalista od starych tajskich rękopisów. Nieoczekiwanie pojawia się Traven, prosząc profesora o rozszyfrowanie manuskryptu z tajskiej szkatuły. Podczas jego rozcinania w laboratorium nieoczekiwanie gaśnie światło i pojawiają się węże.
Seanse są poprzedzone animacją ze ściany ZŁANOCKA KINOMURAL 2025 – Ted Wiggin „MIMT” z autorską narracją Darii ze Śląska.
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Reż. Marek Piestrak, Polska 1987
Film z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
Podczas Festiwalu Korelacje film powraca w nowej odsłonie – z autorską narracją Łony (Adama Zielińskiego). Jak sam mówi: „To najbardziej strzelisty akt kina przygodowego z krajów demokracji ludowej”.
Pogranicze laotańsko-wietnamskie, listopad 1954. Na skraju dżungli ląduje ostrzelany przez partyzantów helikopter. Pilot Bernard Traven, poszukując wody, trafia do buddyjskiej świątyni, skąd rabuje drogocenną szkatułkę. Mnich rzuca klątwę… Sorbona, trzydzieści lat później. Wykład prowadzi Jan Tarnas, specjalista od starych tajskich rękopisów. Nieoczekiwanie pojawia się Traven, prosząc profesora o rozszyfrowanie manuskryptu z tajskiej szkatuły. Podczas jego rozcinania w laboratorium nieoczekiwanie gaśnie światło i pojawiają się węże.
Seanse są poprzedzone animacją ze ściany ZŁANOCKA KINOMURAL 2025 – Ted Wiggin „MIMT” z autorską narracją Darii ze Śląska.
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Festiwal Korelacje: „Porno” z autorską narracją Bartka Kędzierskiego
Reż. Marek Koterski, Polska 1989
Film z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
Podczas Festiwalu Korelacje film powraca w nowej odsłonie – z autorską narracją Bartka Kędzierskiego. Film opowiedzą Czesio, Marcel i Pułkownik – bohaterowie serialu „Włatcy Móch”.
W czasie bezsennej nocy mężczyzna wspomina swoje żałosne przygody miłosne. Dwanaście kobiet, od pierwszej licealnej miłości po zdrady małżeńskie. Dopiero w finale dowiadujemy się, która z nich została jego żoną.
Seans poprzedzony animacją ze ściany ZŁANOCKA KINOMURAL 2025 – Sabrina Ratté „Inscape” z autorską narracją Tomka Tryzny.
Spotkanie po seansie: Bartek Kędzierski, Krzysztof Grębski
Spotkanie tłumaczone na polski język migowy.
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje Festiwal Korelacje: „Porno” z autorską narracją Bartka Kędzierskiego
Film z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
Podczas Festiwalu Korelacje film powraca w nowej odsłonie – z autorską narracją Bartka Kędzierskiego. Film opowiedzą Czesio, Marcel i Pułkownik – bohaterowie serialu „Włatcy Móch”.
W czasie bezsennej nocy mężczyzna wspomina swoje żałosne przygody miłosne. Dwanaście kobiet, od pierwszej licealnej miłości po zdrady małżeńskie. Dopiero w finale dowiadujemy się, która z nich została jego żoną.
Seans poprzedzony animacją ze ściany ZŁANOCKA KINOMURAL 2025 – Sabrina Ratté „Inscape” z autorską narracją Tomka Tryzny.
Spotkanie po seansie: Bartek Kędzierski, Krzysztof Grębski
Spotkanie tłumaczone na polski język migowy.
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje Festiwal Korelacje: „Porno” z autorską narracją Bartka Kędzierskiego
Festiwal Korelacje: „Rejs” z autorską narracją Matyldy Damięckiej
Reż. Marek Piwowski, Polska 1970
Film z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
Podczas Festiwalu Korelacje film powraca w nowej odsłonie – z autorską narracją Matyldy Damięckiej.
Zwykła wycieczka po Wiśle zamienia się w szopkę ku czci kapitana. Obywatele nie potrafią już odpoczywać prywatnie i bez programu. Kaowiec nie grzeszy inteligencją, a mimo to mnożą się pomysły: święto kapitana, bal maskowy, quiz z wiedzy ogólnej, zbiorowa gimnastyka, gra w salonowca. Film był debiutem fabularnym Marka Piwowskiego, który w latach 60. zasłynął znakomitymi filmami dokumentalnymi ukazującymi w krzywym zwierciadle realia naszej małej stabilizacji. W przypadku „Rejsu” trudno utożsamić film jedynie z nazwiskiem reżysera, bowiem na planie panowała atmosfera improwizacji i wiele twórczego wkładu wnieśli współpracownicy i goście.
Seans poprzedzony animacją ze ściany ZŁANOCKA
KINOMURAL 2025 – Esstro9 „Fragments of Complex Idealism” z autorską narracją Jakuba Jana Bryndala.
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Film z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
Podczas Festiwalu Korelacje film powraca w nowej odsłonie – z autorską narracją Matyldy Damięckiej.
Zwykła wycieczka po Wiśle zamienia się w szopkę ku czci kapitana. Obywatele nie potrafią już odpoczywać prywatnie i bez programu. Kaowiec nie grzeszy inteligencją, a mimo to mnożą się pomysły: święto kapitana, bal maskowy, quiz z wiedzy ogólnej, zbiorowa gimnastyka, gra w salonowca. Film był debiutem fabularnym Marka Piwowskiego, który w latach 60. zasłynął znakomitymi filmami dokumentalnymi ukazującymi w krzywym zwierciadle realia naszej małej stabilizacji. W przypadku „Rejsu” trudno utożsamić film jedynie z nazwiskiem reżysera, bowiem na planie panowała atmosfera improwizacji i wiele twórczego wkładu wnieśli współpracownicy i goście.
Seans poprzedzony animacją ze ściany ZŁANOCKA
KINOMURAL 2025 – Esstro9 „Fragments of Complex Idealism” z autorską narracją Jakuba Jana Bryndala.
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Festiwal Korelacje: „Rejs” z autorską narracją Matyldy Damięckiej + spotkanie
Reż. Marek Piwowski, Polska 1970
Film z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
Podczas Festiwalu Korelacje film powraca w nowej odsłonie – z autorską narracją Matyldy Damięckiej.
Zwykła wycieczka po Wiśle zamienia się w szopkę ku czci kapitana. Obywatele nie potrafią już odpoczywać prywatnie i bez programu. Kaowiec nie grzeszy inteligencją, a mimo to mnożą się pomysły: święto kapitana, bal maskowy, quiz z wiedzy ogólnej, zbiorowa gimnastyka, gra w salonowca. Film był debiutem fabularnym Marka Piwowskiego, który w latach 60. zasłynął znakomitymi filmami dokumentalnymi ukazującymi w krzywym zwierciadle realia naszej małej stabilizacji. W przypadku „Rejsu” trudno utożsamić film jedynie z nazwiskiem reżysera, bowiem na planie panowała atmosfera improwizacji i wiele twórczego wkładu wnieśli współpracownicy i goście.
Seans poprzedzony animacją ze ściany ZŁANOCKA KINOMURAL 2025 – Esstro9 „Fragments of Complex Idealism” z autorską narracją Jakuba Jana Bryndala.
Spotkanie po seansie: Matylda Damięcka
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Film z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
Podczas Festiwalu Korelacje film powraca w nowej odsłonie – z autorską narracją Matyldy Damięckiej.
Zwykła wycieczka po Wiśle zamienia się w szopkę ku czci kapitana. Obywatele nie potrafią już odpoczywać prywatnie i bez programu. Kaowiec nie grzeszy inteligencją, a mimo to mnożą się pomysły: święto kapitana, bal maskowy, quiz z wiedzy ogólnej, zbiorowa gimnastyka, gra w salonowca. Film był debiutem fabularnym Marka Piwowskiego, który w latach 60. zasłynął znakomitymi filmami dokumentalnymi ukazującymi w krzywym zwierciadle realia naszej małej stabilizacji. W przypadku „Rejsu” trudno utożsamić film jedynie z nazwiskiem reżysera, bowiem na planie panowała atmosfera improwizacji i wiele twórczego wkładu wnieśli współpracownicy i goście.
Seans poprzedzony animacją ze ściany ZŁANOCKA KINOMURAL 2025 – Esstro9 „Fragments of Complex Idealism” z autorską narracją Jakuba Jana Bryndala.
Spotkanie po seansie: Matylda Damięcka
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Festiwal Korelacje: „Seksmisja” z autorską narracją Macieja Kurowickiego
Reż. Juliusz Machulski, Polska 1983
Film z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
Podczas Festiwalu Korelacje film powraca w nowej odsłonie – z autorską narracją Maćka Kurowickiego, lidera zespołu Hurt.
Max i Albert, ostatni mężczyźni na ziemi budzą się ze stanu hibernacji. Jest rok 2044. Światem rządzą kobiety i prawdopodobnie nie ma już życia poza kontrolowanym przez nie obszarem. Mężczyźni się nie poddają.
Seans poprzedzony animacją ze ściany ZŁANOCKA KINOMURAL 2025 – Kata Gugić „Cockpera” z autorską narracją Konrada Imieli.
Spotkanie po seansie: Maciej Kurowicki, Bartek Bartos (KINOMURAL), Lech Moliński (prowadzący)
Spotkanie tłumaczone na polski język migowy.
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Film z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
Podczas Festiwalu Korelacje film powraca w nowej odsłonie – z autorską narracją Maćka Kurowickiego, lidera zespołu Hurt.
Max i Albert, ostatni mężczyźni na ziemi budzą się ze stanu hibernacji. Jest rok 2044. Światem rządzą kobiety i prawdopodobnie nie ma już życia poza kontrolowanym przez nie obszarem. Mężczyźni się nie poddają.
Seans poprzedzony animacją ze ściany ZŁANOCKA KINOMURAL 2025 – Kata Gugić „Cockpera” z autorską narracją Konrada Imieli.
Spotkanie po seansie: Maciej Kurowicki, Bartek Bartos (KINOMURAL), Lech Moliński (prowadzący)
Spotkanie tłumaczone na polski język migowy.
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Festiwal Korelacje: „Słoneczny zegar” z autorską narracją Sylwii Chutnik
Komedia Dramat | Od lat 16 | 108 minuty
Reż. Andrzej Kondratiuk, Polska 1977
Film z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
Podczas Festiwalu Korelacje filmy powracają w nowej odsłonie – z autorską narracją pisarki i publicystki Sylwii Chutnik.
Para sześćdziesięciolatków z miasta żyje w drewnianych chatkach nad rzeką na leśnym odludziu. Od lat toczą czuły i dowcipny spór o styl życia i pracy w filmie. Ona – aktorka tęskni za czerwonym dywanem, on – reżyser coraz bardziej oddala się od współczesności do dzieciństwa i czasu przyrody.
Seans poprzedzony animacją ze ściany ZŁANOCKA KINOMURAL 2025 – Mariusz Wilczyński „Czasy przeszły” z autorską narracją Beaty Kwiatkowskiej.
Spotkanie po seansie: Sylwia Chutnik
Spotkanie tłumaczone na polski język migowy.
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Reż. Andrzej Kondratiuk, Polska 1977
Film z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
Podczas Festiwalu Korelacje filmy powracają w nowej odsłonie – z autorską narracją pisarki i publicystki Sylwii Chutnik.
Para sześćdziesięciolatków z miasta żyje w drewnianych chatkach nad rzeką na leśnym odludziu. Od lat toczą czuły i dowcipny spór o styl życia i pracy w filmie. Ona – aktorka tęskni za czerwonym dywanem, on – reżyser coraz bardziej oddala się od współczesności do dzieciństwa i czasu przyrody.
Seans poprzedzony animacją ze ściany ZŁANOCKA KINOMURAL 2025 – Mariusz Wilczyński „Czasy przeszły” z autorską narracją Beaty Kwiatkowskiej.
Spotkanie po seansie: Sylwia Chutnik
Spotkanie tłumaczone na polski język migowy.
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Festiwal Korelacje: „To tylko Rock” z autorską narracją Doroty Masłowskiej
Reż. Paweł Karpiński, Polska 1983
Film z autorską audiodeskrypcją oraz napisami dla niesłyszących.
„To tylko rock” Pawła Karpińskiego był z jednej strony próbą wykorzystania popularności muzyki gitarowej – na ekranie pojawiają się m.in. Lady Pank, Oddział Zamknięty, punkowcy z Dezertera, a nawet zachodni desant w postaci grupy Classix Nouveaux – z drugiej zaś zaglądał pod podszewkę biznesu rozrywkowego, gdzie idealiści i buntownicy nie mieli szans w starciu z pazernymi cynikami, a nawet organizacja festiwalu rockowego (wzorowanego na Jarocinie) wymaga układów i łapówek. „W oparach papierosów i wódki toczy się brudna gra o wielkie pieniądze”, zauważa Masłowska. Jej autorska narracja, jak zawsze dowcipna i bez litości wyłapująca absurdy świata przedstawionego, pomaga wydobyć spod warstwy lekko zmurszałych rockowych przebojów prawdziwe ludzkie emocje i rozterki. Słuchając jej będziecie śmiać się do łez, lecz dostaniecie także coś do przemyślenia po seansie.
Jakub Demiańczuk
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Film z autorską audiodeskrypcją oraz napisami dla niesłyszących.
„To tylko rock” Pawła Karpińskiego był z jednej strony próbą wykorzystania popularności muzyki gitarowej – na ekranie pojawiają się m.in. Lady Pank, Oddział Zamknięty, punkowcy z Dezertera, a nawet zachodni desant w postaci grupy Classix Nouveaux – z drugiej zaś zaglądał pod podszewkę biznesu rozrywkowego, gdzie idealiści i buntownicy nie mieli szans w starciu z pazernymi cynikami, a nawet organizacja festiwalu rockowego (wzorowanego na Jarocinie) wymaga układów i łapówek. „W oparach papierosów i wódki toczy się brudna gra o wielkie pieniądze”, zauważa Masłowska. Jej autorska narracja, jak zawsze dowcipna i bez litości wyłapująca absurdy świata przedstawionego, pomaga wydobyć spod warstwy lekko zmurszałych rockowych przebojów prawdziwe ludzkie emocje i rozterki. Słuchając jej będziecie śmiać się do łez, lecz dostaniecie także coś do przemyślenia po seansie.
Jakub Demiańczuk
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Festiwal Korelacje: Filmy dokumentalne Władysława Ślesickiego z autorską narracją Małgorzaty Lebdy
,,Opowieść o drodze'' Polska 1958
,,Rodzinaczłowiecza'' Polska 1966
,,Chyłe pola'' Polska 1970
Reż. Władysław Ślesicki
Filmy z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
Podczas Festiwalu Korelacje filmy powracają w nowej odsłonie – z autorską narracją pisarki i poetki Małgorzaty Lebdy.
Seans składający się z trzech filmów to podróż przez polską wieś i góry widzianą oczami dokumentalisty, który oddaje głos obrazom, rytmowi codzienności i metaforze wspólnoty. Widzimy, jak bieszczadzki krajobraz zmienia się wraz z budową drogi, jak życie wiejskiej rodziny układa się w harmonijny rytuał, a góralskie wesele staje się opowieścią o sile wspólnoty w obliczu trudności. To trzy różne perspektywy, które razem układają się w wielowymiarowy portret polskiej codzienności drugiej połowy XX wieku – prostej, surowej, a jednocześnie pełnej poetyckiej głębi.
Seans poprzedzony animacją ze ściany ZŁANOCKA KINOMURAL 2025 – Kathrin Hunze „Xanadu” z autorską narracją Ilony Witkowskiej.
Spotkanie po seansie: Małgorzata Lebda
Spotkanie tłumaczone na polski język migowy.
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
,,Rodzinaczłowiecza'' Polska 1966
,,Chyłe pola'' Polska 1970
Reż. Władysław Ślesicki
Filmy z autorską audiodeskrypcją i napisami dla osób niesłyszących.
Podczas Festiwalu Korelacje filmy powracają w nowej odsłonie – z autorską narracją pisarki i poetki Małgorzaty Lebdy.
Seans składający się z trzech filmów to podróż przez polską wieś i góry widzianą oczami dokumentalisty, który oddaje głos obrazom, rytmowi codzienności i metaforze wspólnoty. Widzimy, jak bieszczadzki krajobraz zmienia się wraz z budową drogi, jak życie wiejskiej rodziny układa się w harmonijny rytuał, a góralskie wesele staje się opowieścią o sile wspólnoty w obliczu trudności. To trzy różne perspektywy, które razem układają się w wielowymiarowy portret polskiej codzienności drugiej połowy XX wieku – prostej, surowej, a jednocześnie pełnej poetyckiej głębi.
Seans poprzedzony animacją ze ściany ZŁANOCKA KINOMURAL 2025 – Kathrin Hunze „Xanadu” z autorską narracją Ilony Witkowskiej.
Spotkanie po seansie: Małgorzata Lebda
Spotkanie tłumaczone na polski język migowy.
Miejsca w sali są nienumerowane.
Więcej o festiwalu na:
www.korelacje.org.pl
www.facebook.com/FestiwalKorelacje
Franz Kafka – FKS
Portret literackiej ikony XX wieku, której życie i twórczość wciąż inspirują i poruszają kolejne pokolenia. Agnieszka Holland podąża śladami Franza Kafki, budując z najważniejszych momentów jego życia niezwykłą mozaikę.
Gabinet doktora Caligari z muzyką na żywo: Michał Litwiniec
Gabinet doktora Caligari – w niewielkim niemieckim mieście dochodzi do serii zagadkowych morderstw. Przyjaciel jednej z ofiar odkrywa, że za wszystkim może stać wędrowny hipnotyzer.
Michał Litwiniec – urodzony 1971 roku, magister filozofii Uniwersytetu Wrocławskiego, kompozytor muzyki, aktor, multiinstrumentalista, poszukiwacz dźwięków. Kompozytor muzyki teatralnej i filmowej. Współpracuje z teatrami w całym kraju oraz z różnymi zespołami muzycznymi obracającymi się w gatunku etno, jazz, folk. Wspólpracował między innymi z takimi teatrami jak: Teatr Dramatyczny w Warszawie, Teatr Rozmaitości w Warszawie, Teatr Narodowy w Warszawie, Teatr Powszechny w Warszawie, Teatr Współczesny we Wrocławiu, Teatr Capitol we Wrocławiu, Teatr Dramatyczny w Legnicy, Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie, Teatr Stary w Krakowie czy Teatr Wybrzeże w Gdańsku. Współpracował z takimi reżyserami jak: Piotr Cieplak, Jacek Głomb, Grzegorz Jarzyna, Marcin Wierzchowski, Dariusz Gajewski czy Xawery Żuławski.
Od 10 lat członek Rady Artystycznej Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu Animator kultury i prezes Fundacji Kalambur. Dyrektor Artystyczny legendarnej Art Cafe Kalambur we Wrocławiu, oraz założyciej Kalaczakra Gallery&Coffe.
Członek Orkiestry Kormorany, z która wielokrotnie reprezentował kulturę polską w kraju i za granicą. Twórca jedynej w Europie orkiestry glinianych instrumentów oraz spektaklu Gliniane Pieśni.
Michał Litwiniec – urodzony 1971 roku, magister filozofii Uniwersytetu Wrocławskiego, kompozytor muzyki, aktor, multiinstrumentalista, poszukiwacz dźwięków. Kompozytor muzyki teatralnej i filmowej. Współpracuje z teatrami w całym kraju oraz z różnymi zespołami muzycznymi obracającymi się w gatunku etno, jazz, folk. Wspólpracował między innymi z takimi teatrami jak: Teatr Dramatyczny w Warszawie, Teatr Rozmaitości w Warszawie, Teatr Narodowy w Warszawie, Teatr Powszechny w Warszawie, Teatr Współczesny we Wrocławiu, Teatr Capitol we Wrocławiu, Teatr Dramatyczny w Legnicy, Teatr Łaźnia Nowa w Krakowie, Teatr Stary w Krakowie czy Teatr Wybrzeże w Gdańsku. Współpracował z takimi reżyserami jak: Piotr Cieplak, Jacek Głomb, Grzegorz Jarzyna, Marcin Wierzchowski, Dariusz Gajewski czy Xawery Żuławski.
Od 10 lat członek Rady Artystycznej Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu Animator kultury i prezes Fundacji Kalambur. Dyrektor Artystyczny legendarnej Art Cafe Kalambur we Wrocławiu, oraz założyciej Kalaczakra Gallery&Coffe.
Członek Orkiestry Kormorany, z która wielokrotnie reprezentował kulturę polską w kraju i za granicą. Twórca jedynej w Europie orkiestry glinianych instrumentów oraz spektaklu Gliniane Pieśni.
Harvest
Przez siedem onirycznych dni, w wiosce bez nazwy, w nieokreślonym czasie i miejscu, wszystko znika. W tragikomicznym filmie Tsangari, mieszkańcy Walter Thirsk i lord Charles Kent, którzy są przyjaciółmi z dzieciństwa, mają stanąć wobec inwazji zewnętrznego świata: traumy nowoczesności.
Jedna bitwa po drugiej
Gdy po latach powraca ich śmiertelny wróg, grupa byłych rewolucjonistów jednoczy się, aby uratować córkę swego towarzysza.
LARP. Miłość, trolle i inne questy
Sergiusz – nastolatek z technikum – jest niezrozumiany przez rodzinę i prześladowany przez rówieśników z powodu pasji do fantastyki i gier LARP (live action role-playing). W niesamowitym świecie wyobraźni i przygód spod znaku magii i miecza jest prawdziwym herosem – męskim, dzielnym, niepokonanym. W świecie rzeczywistym – już niekoniecznie. Sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy w klasie chłopaka pojawia się nowa uczennica – piękna Helena, w której ten zakochuje się od pierwszego wejrzenia. Niestety dziewczyna zaczyna kolegować się z grupą popularnych uczniów. Sergiusz czuje, że w starciu ze szkolnymi trollami ma nikłe szanse na zdobycie serca Heleny. Wszystko zmienia się, gdy niespodziewanie odkrywa tajemnicę nastolatki, a do miasta przybywa sławny autor bestsellerów.
Lot nad kukułczym gniazdem – pokaz specjalny
Powrót nagrodzonego 5 Oscarami® arcydzieła Miloša Formana z okazji 50. rocznicy premiery
Są buntownicy. I jest McMurphy.
Rok 1963, Oregon. Do szpitala psychiatrycznego trafia Randle McMurphy (Jack Nicholson): cwaniak, nonkonformista i charyzmatyczny mąciwoda, który udaje chorobę psychiczną, by uniknąć więzienia. Wkrótce okazuje się, że instytucja pod nadzorem lodowatej siostry Ratched (Louise Fletcher) może być jeszcze bardziej opresyjna. Wraz z grupą przestraszonych pacjentów, McMurphy dokonuje w szpitalu cichej rewolucji.
Adaptacja słynnej powieści Kena Keseya to gorący krzyk sprzeciwu, porywające studium charakterów oraz genialna historia buntu, który jest nam potrzebny jak powietrze. Zdobywca 5 Oscarów – za najlepszy film, reżyserię, scenariusz i dla dwojga odtwórców głównych ról – „Lot nad kukułczym gniazdem” to jedno z arcydzieł amerykańskiego lat 70.: dekady, w której społeczny gniew rozpalał twórczą wyobraźnię najlepszych amerykańskich reżyserów. Dzięki oszałamiającemu sukcesowi „Lotu…” Miloš Forman, przybysz z Europy Wschodniej, trafił na hollywoodzki szczyt. Pozostał na nim do końca swojej kariery.
Zobaczcie Jacka Nicholsona w jego najlepszej roli i odwiedźcie pacjentów, którzy rzucają wyzwanie bezwzględnemu systemowi.
Są buntownicy. I jest McMurphy.
Rok 1963, Oregon. Do szpitala psychiatrycznego trafia Randle McMurphy (Jack Nicholson): cwaniak, nonkonformista i charyzmatyczny mąciwoda, który udaje chorobę psychiczną, by uniknąć więzienia. Wkrótce okazuje się, że instytucja pod nadzorem lodowatej siostry Ratched (Louise Fletcher) może być jeszcze bardziej opresyjna. Wraz z grupą przestraszonych pacjentów, McMurphy dokonuje w szpitalu cichej rewolucji.
Adaptacja słynnej powieści Kena Keseya to gorący krzyk sprzeciwu, porywające studium charakterów oraz genialna historia buntu, który jest nam potrzebny jak powietrze. Zdobywca 5 Oscarów – za najlepszy film, reżyserię, scenariusz i dla dwojga odtwórców głównych ról – „Lot nad kukułczym gniazdem” to jedno z arcydzieł amerykańskiego lat 70.: dekady, w której społeczny gniew rozpalał twórczą wyobraźnię najlepszych amerykańskich reżyserów. Dzięki oszałamiającemu sukcesowi „Lotu…” Miloš Forman, przybysz z Europy Wschodniej, trafił na hollywoodzki szczyt. Pozostał na nim do końca swojej kariery.
Zobaczcie Jacka Nicholsona w jego najlepszej roli i odwiedźcie pacjentów, którzy rzucają wyzwanie bezwzględnemu systemowi.
Lśnienie – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
Jack Torrance (Jack Nicholson) pracuje jako dozorca hotelu Panorama w górach stanu Kolorado. Pensjonat jest zamknięty na zimę, więc Jack z rodziną są jedynymi mieszkańcami budynku. Kiedy burze śnieżne blokują familię Torrance'ów w hotelu, Danny (Danny Lloyd), syn Jacka, który ma nadprzyrodzone, telepatyczne zdolności odkrywa, że pensjonat jest nawiedzony i duchy powoli doprowadzają jego ojca do obłędu. Kiedy Jack spotyka zjawę pana Grady'ego (Philip Stone), poprzedniego dozorcy hotelu, sytuacja staje się coraz groźniejsza.
MAŁPA + spotkanie z Julianem Jelińskim (blog Brody z Kosmosu) - DKF
Stephen King na wesoło, czyli brutalna czarna komedia w reżyserii Osgooda Perkinsa. Reżyser „Kodu zła” znalazł klucz do przełożenia na język kina mało znanego i niezbyt udanego opowiadania mistrza literatury grozy. To pełen szaleństwa, napięcia i nieprzewidywalnej fabuły film, którego bohaterami są bliźniacy Hal i Bill. Bracia pewnego dnia odkrywają na strychu zabawkową małpkę swojego ojca. Wkrótce po tym w ich najbliższym otoczeniu zaczyna dochodzić do serii zagadkowych i makabrycznych zgonów. Czy „Małpa” jest kwintesencją słów Alfreda Hitchcocka, że humor i suspens to najlepsze połączenie?
Pokazowi towarzyszyć będzie prelekcja i spotkanie z Julianem Jelińskim z bloga Brody z Kosmosu.
Pokazowi towarzyszyć będzie prelekcja i spotkanie z Julianem Jelińskim z bloga Brody z Kosmosu.
Maya Deren – krótkometrażowe filmy z muzyką na żywo: Sitartronic
Sieci popołudnia (1943) kobieta zasypia po powrocie do domu. Granica pomiędzy jawą i snem zostaje zatarta.
Na lądzie (1944) Ten eksperymentalny film zaczyna się w momencie, gdy pewna kobieta zostaje wyrzucona przez morze na brzeg. Jej dziwna podróż łączy się ze spoktaniem obcych osób, a także innych wersji samej siebie. Sama główna bohaterka, Maya Deren, uważa, że dzieło te ukazuje walkę człowieka o utrzymanie własnej tożsamości.
Studium choreograficzne dla kamery filmowej (1945) Maya Deren w pełni zrealizowała swoją wizję uwolnienia ludzkiego ciała z ograniczeń przestrzeni zarówno teatralnej jak i rzeczywistej. W tym krótkometrażowym filmie, tancerz porusza się z łatwnością w różnych środowiskach (jak las, salon czy galeria sztuki) oraz pomiędzy nimi, co jest efeektem starannego i precyzyjnego montażu filmu.
Rytuał w przetworzonym czasie (1946) Już tytuł filmu jest nawiązaniem do rytualnych praktyk religijnych, a zarazem przejścia jednostki z jednego stanu w drugi. W pierwszej części “Rytuału w przetworzonym czasie” widzimy kobietę (Maya Deren), która zwija wełnę w swoistym transie oddanym za pomocą zwolnionego tempa kamery. W kolejnej przenosimy się na bankiet, którego uczestnicy wykonują gesty utrzymane w tanecznym rytmie. Deren zaznaczała, że intereswowała ją w tym filmie emcjonalna ciągłość ruchu różnych osób. Film jest zarazem eksploracją relacji między ruchem a jego obrzędowym charakterem. W filmie obok Mai Deren występują między innymi Rita Christiani oraz Anaïs Nin.
Medytacja nad przemocą (1948) Film zgłębia ruchy i sposów wykonania rytuału Wu-tang, jednocześnie zacierajac granicę pomiędzy przemocą a pięknem.
Prawdziwe oko nocy (1955) Próba przedstawienia mistycyzmu ukrytego w astrologii za pomocą pełnej wrażliwości baletowej choreografii. Przedstawiani cały czas w negatywnie tancerze subtelnie szybują w tańcu na tle gwiazdozbiorów.
Sitartronic: duet gra na żywo do krótkometrażowych filmów w reż. Mayi Deren, jednej z najbardziej złożonych i legendarnych postaci wśród niezależnych filmowców lat czterdziestych i pięćdziesiątych. Tworzyła w świecie nowojorskiej bohemy Greenwich Village, uwieczniając m.in. takie postaci jak Marcel Duchamp, Anais Nin czy John Cage. W jej czerno-białych filmach krótkometrażowych nastrój i poetycko-oniryczna narracja wydają się być ważniejsze niż ciągłość fabuły, a zastosowanie nietypowych technik filmowych nadaje im unikatowy charakter.
Na lądzie (1944) Ten eksperymentalny film zaczyna się w momencie, gdy pewna kobieta zostaje wyrzucona przez morze na brzeg. Jej dziwna podróż łączy się ze spoktaniem obcych osób, a także innych wersji samej siebie. Sama główna bohaterka, Maya Deren, uważa, że dzieło te ukazuje walkę człowieka o utrzymanie własnej tożsamości.
Studium choreograficzne dla kamery filmowej (1945) Maya Deren w pełni zrealizowała swoją wizję uwolnienia ludzkiego ciała z ograniczeń przestrzeni zarówno teatralnej jak i rzeczywistej. W tym krótkometrażowym filmie, tancerz porusza się z łatwnością w różnych środowiskach (jak las, salon czy galeria sztuki) oraz pomiędzy nimi, co jest efeektem starannego i precyzyjnego montażu filmu.
Rytuał w przetworzonym czasie (1946) Już tytuł filmu jest nawiązaniem do rytualnych praktyk religijnych, a zarazem przejścia jednostki z jednego stanu w drugi. W pierwszej części “Rytuału w przetworzonym czasie” widzimy kobietę (Maya Deren), która zwija wełnę w swoistym transie oddanym za pomocą zwolnionego tempa kamery. W kolejnej przenosimy się na bankiet, którego uczestnicy wykonują gesty utrzymane w tanecznym rytmie. Deren zaznaczała, że intereswowała ją w tym filmie emcjonalna ciągłość ruchu różnych osób. Film jest zarazem eksploracją relacji między ruchem a jego obrzędowym charakterem. W filmie obok Mai Deren występują między innymi Rita Christiani oraz Anaïs Nin.
Medytacja nad przemocą (1948) Film zgłębia ruchy i sposów wykonania rytuału Wu-tang, jednocześnie zacierajac granicę pomiędzy przemocą a pięknem.
Prawdziwe oko nocy (1955) Próba przedstawienia mistycyzmu ukrytego w astrologii za pomocą pełnej wrażliwości baletowej choreografii. Przedstawiani cały czas w negatywnie tancerze subtelnie szybują w tańcu na tle gwiazdozbiorów.
Sitartronic: duet gra na żywo do krótkometrażowych filmów w reż. Mayi Deren, jednej z najbardziej złożonych i legendarnych postaci wśród niezależnych filmowców lat czterdziestych i pięćdziesiątych. Tworzyła w świecie nowojorskiej bohemy Greenwich Village, uwieczniając m.in. takie postaci jak Marcel Duchamp, Anais Nin czy John Cage. W jej czerno-białych filmach krótkometrażowych nastrój i poetycko-oniryczna narracja wydają się być ważniejsze niż ciągłość fabuły, a zastosowanie nietypowych technik filmowych nadaje im unikatowy charakter.
MINISTRANCI- pokaz przedpremierowy + spotkanie z reżyserem, Piotrem Domalewskim - DKF
Druga fabuła w karierze Piotra Domalewskiego nagrodzona Złotymi Lwami na FPFF w Gdyni. Ministranci są rozczarowani obojętnością dorosłych i Kościłowa wobec niesprawiedliwości społecznych. Zakładają w konfesjonale podsłuch, żeby poznać swoich sąsiadów. Chcą stać się ostatnimi sprawiedliwymi na osiedlu. Ich dobre chęci szybko zostają skonfrontowane z rzeczywistością. Pokaz przedpremierowy z udziałem reżysera Piotra Domalewskiego.
Nosferatu - symfonia grozy z muzyką na żywo: Haxan Ensemble
Nosferatu – symfonia grozy – niemiecki film grozy z 1922 roku w reżyserii Friedricha Wilhelma Murnaua. Jest to jeden z najważniejszych filmów niemieckiego ekspresjonizmu i jeden z pierwszych horrorów w historii kina. Za kanwę filmu posłużyła nieco zmodyfikowana, ze względu na problemy z prawami autorskimi, fabuła „Draculi” Brama Stokera. Rolę tytułowego Nosferatu odtwarzał Max Schreck.
Haxan Ensemble wraca na scenę w nowej odsłonie, w nieco innym składzie i jak zawsze z własną interpretacją wybitnego arcydzieła filmowego. Pozostając nadal w klimatach grozy i starego dobrego kina, oraz jak zawsze z autorską muzyką i lektorem, występującymi na żywo. Bogate instrumentarium i nieszablonowe podejście, dodatkowo wzbogacają odbiór filmu, poruszając się na styku obrazu i muzyki. Obecnie, w swoim pięcioosobowym składzie, Haxan Ensemble przygotował kolejny film z 1922 roku „Nosferatu symfonia grozy”, w reżyserii Friedricha Murnaua. W ten sposób zespół wraca do pierwszej wersji „Nosferatu” chcąc przypomnieć widzom o urokach starego niemego kina, zderzającego się ze współczesnymi interpretacjami.
Haxan Ensemble wraca na scenę w nowej odsłonie, w nieco innym składzie i jak zawsze z własną interpretacją wybitnego arcydzieła filmowego. Pozostając nadal w klimatach grozy i starego dobrego kina, oraz jak zawsze z autorską muzyką i lektorem, występującymi na żywo. Bogate instrumentarium i nieszablonowe podejście, dodatkowo wzbogacają odbiór filmu, poruszając się na styku obrazu i muzyki. Obecnie, w swoim pięcioosobowym składzie, Haxan Ensemble przygotował kolejny film z 1922 roku „Nosferatu symfonia grozy”, w reżyserii Friedricha Murnaua. W ten sposób zespół wraca do pierwszej wersji „Nosferatu” chcąc przypomnieć widzom o urokach starego niemego kina, zderzającego się ze współczesnymi interpretacjami.
Obcy - 8.pasażer „Nostromo” – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
Kosmos. Odległy wszechświat. Grupa siedmiorga członków załogi przebywa w stanie hibernacji. Ich sen przerywa sygnał SOS nadawany z księżyca LV-426. Kapitan Dallas (Tom Skeritt), dowódca statku, zarządza zejście na niezbadany księżyc w ramach akcji ratunkowej. Jeden z członków załogi, niejaki Kane (John Hurt), zostaje zaatakowany przez nieznane stworzenie, które rzuca mu się na twarz i zaciska wokół szyi. Załoga zabiera Kane'a na pokład. Od tej chwili ich podróż przeradza się koszmar. Sygnał SOS nadawany z nieznanego księżyca okazuje się ostrzeżeniem, lecz już za późno... Załoga otrzymuje nowego, niechcianego pasażera, ósmego pasażera.
Ostatni wiking
Anker wychodzi z więzienia po odbyciu czternastoletniej kary za rabunek. Jedyną osobą, która wie, gdzie znajdują się ukradzione pieniądze jest jego brat – Manfred. U Manfreda rozwinęła się choroba umysłowa, przez co nie pamięta, gdzie schowany jest łup. Bracia wyruszają we wspólną podróż, żeby odnaleźć pieniądze i dowiedzieć się, kim tak naprawdę są.
Oszukać przeznaczenie: więzy krwi + quiz filmowy z nagrodami – DKF
Komediowy horror pełną gębą! „Oszukać przeznaczenie: więzy krwi” to najnowsza i najlepsza część kultowego cyklu. Film opowiada o genezie tego, jak śmierć zaczęła realizować swoje obłąkane poczucie sprawiedliwości. Bohaterką filmu jest Stefanie – prześladowana strasznym, powtarzającym się koszmarem studentka, która postanawia wrócić do rodzinnego miasta, by odnaleźć jedyną osobę mogącą przerwać błędne koło i ocalić członków jej rodziny przed niechybnie czekającą ich makabryczną śmiercią. Czy ten film także wpisuje się w renesans horrorów?
Pokazowi towarzyszyć będą prelekcja i dyskusja, a także quiz filmowy z nagrodami.
Pokazowi towarzyszyć będą prelekcja i dyskusja, a także quiz filmowy z nagrodami.
Parasite (wersja czarno-biała) + prelekcja
Po wielu sukcesach (ponad 170 nagród, w tym 4 Oscary) koreański fenomen „Parasite” doczekał się nowej, czarno-białej wersji filmu. Zafascynowany kinem niemym reżyser jeszcze przed premierą w Cannes przygotował alternatywną odsłonę swojego dzieła. Czarno-biała wersja filmu stała się swoistym hołdem dla mistrzów dawnego kina, takich jak F.W. Murnau, a Bong Joon-ho podkreśla, że pozbawiony kolorów obraz robi na nim duże wrażenie.
„Parasite” to mistrzowska i trzymająca w napięciu opowieść, w której czworo ludzi bez przyszłości wpada na pomysł przekrętu doskonałego. Kierowca bez pracy, gospodyni bez domu, student bez kasy i dziewczyna bez perspektyw wspólnie stworzą perfekcyjny plan: jak w najkrótszym czasie stać się kimś i zając miejsce bogaczy. W świecie, w którym liczy się tylko wydajność i sukces, przechytrzą system i zawalczą o siebie. Nawet, jeśli będzie to wymagało przekroczenia cienkiej granicy miedzy tym, co jeszcze dozwolone, a tym, co absolutnie zabronione. Bong Joon-ho pokazuje, że prawie każdy karzy o lepszym życiu, awansie i szansie na sukces. Ale tylko niektórzy – dzięki nieposkromionej wyobraźni i braku skrupułów – są w stanie po to wszystko sięgnąć.
„Parasite” to pełen dzikiego humoru i nieoczekiwanych zwrotów akcji thriller o ludziach, którzy nigdy nie mieli się spotkać – biednych i bogatych, tych naprawdę uprzywilejowanych i tych zepchniętych do rynsztoków. Film twórcy przebojów „Okja” i „Snowpiercer: Arka przyszłości” to wielki hit światowego kina i prawdziwy filmowy rollercoaster.
Prelekcję pod tytułem „Hallyu – dlaczego kino koreańskie zyskało światowy rozgłos?” poprowadzi Magda Malinowska – badaczka kina azjatyckiego, w szczególności – przemysłu filmowego Korei Południowej. Programerka kinowa, edukatorka filmowa i event managerka, od kilkunastu lat związana z trójmiejską kulturą.
Po seansie zapraszamy do dyskusji.
„Parasite” to mistrzowska i trzymająca w napięciu opowieść, w której czworo ludzi bez przyszłości wpada na pomysł przekrętu doskonałego. Kierowca bez pracy, gospodyni bez domu, student bez kasy i dziewczyna bez perspektyw wspólnie stworzą perfekcyjny plan: jak w najkrótszym czasie stać się kimś i zając miejsce bogaczy. W świecie, w którym liczy się tylko wydajność i sukces, przechytrzą system i zawalczą o siebie. Nawet, jeśli będzie to wymagało przekroczenia cienkiej granicy miedzy tym, co jeszcze dozwolone, a tym, co absolutnie zabronione. Bong Joon-ho pokazuje, że prawie każdy karzy o lepszym życiu, awansie i szansie na sukces. Ale tylko niektórzy – dzięki nieposkromionej wyobraźni i braku skrupułów – są w stanie po to wszystko sięgnąć.
„Parasite” to pełen dzikiego humoru i nieoczekiwanych zwrotów akcji thriller o ludziach, którzy nigdy nie mieli się spotkać – biednych i bogatych, tych naprawdę uprzywilejowanych i tych zepchniętych do rynsztoków. Film twórcy przebojów „Okja” i „Snowpiercer: Arka przyszłości” to wielki hit światowego kina i prawdziwy filmowy rollercoaster.
Prelekcję pod tytułem „Hallyu – dlaczego kino koreańskie zyskało światowy rozgłos?” poprowadzi Magda Malinowska – badaczka kina azjatyckiego, w szczególności – przemysłu filmowego Korei Południowej. Programerka kinowa, edukatorka filmowa i event managerka, od kilkunastu lat związana z trójmiejską kulturą.
Po seansie zapraszamy do dyskusji.
Po polowaniu
W filmie „Po polowaniu”, którego reżyserem jest Luca Guadagnino a opartym na scenariuszu napisanym przez Norę Garrett, druzgocące oskarżenie na kampusie wywołuje lawinę publicznego i osobistego chaosu, który zaciera prawdę o tym, co naprawdę się wydarzyło. Sekrety, oszustwa, gniew i sprzeczne motywy pięciu głównych bohaterów filmu wkrótce zderzają się w moralitetowej opowieści, jaką jest film „Po polowaniu”. W miarę narastania napięcia film staje się prowokacją, zwierciadłem współczesności, badającym dynamikę władzy, przywilejów, społeczności – oraz ich wzajemne oddziaływanie z całym szeregiem ludzkich słabości.
„Po polowaniu” opowiada poruszającą psychologicznie historię utalentowanej, bezkompromisowo ambitnej profesor filozofii Almy Imhoff, która walczy o posadę, na którą zasługuje. Nagle Maggie, najlepsza studentka Almy prosi ją o pomoc, oskarżając kolegę i bliskiego przyjaciela Almy, Hanka Gibsona. Sytuacja ta grozi też ujawnieniem długo skrywanej prywatnej historii Almy.
Do laureatki Oscara® Julii Roberts dołączają nominowany do Oscara® Andrew Garfield, laureatka nagrody Emmy® Ayo Edebiri, nominowana do Oscara® Chloë Sevigny oraz laureat nagrody SAG® Michael Stuhlbarg, tworząc gwiazdorską obsadę, której członkowie dorównują sobie pod względem kunsztu i wszechstronności.
„Po polowaniu” opowiada poruszającą psychologicznie historię utalentowanej, bezkompromisowo ambitnej profesor filozofii Almy Imhoff, która walczy o posadę, na którą zasługuje. Nagle Maggie, najlepsza studentka Almy prosi ją o pomoc, oskarżając kolegę i bliskiego przyjaciela Almy, Hanka Gibsona. Sytuacja ta grozi też ujawnieniem długo skrywanej prywatnej historii Almy.
Do laureatki Oscara® Julii Roberts dołączają nominowany do Oscara® Andrew Garfield, laureatka nagrody Emmy® Ayo Edebiri, nominowana do Oscara® Chloë Sevigny oraz laureat nagrody SAG® Michael Stuhlbarg, tworząc gwiazdorską obsadę, której członkowie dorównują sobie pod względem kunsztu i wszechstronności.
Pokaz specjalny: Rocky Horror Picture Show + tematyczne party
Zapnijcie pasy do pończoch. Kultowy koszmar erotyczny „Rocky Horror Picture Show” powraca. Odkąd po raz pierwszy pojawił się na ekranach kin, ten łączący w sobie elementy musicalu i komedii romantycznej horror pozostaje do dziś jednym z najbardziej kultowych filmów wszech czasów. Ekranizacja musicalu autorstwa Richarda O'Briena, będącego jednocześnie współautorem scenariusza i odtwórcą roli Riff Raffa, w reżyserii Jima Shermana opowiada o perypetiach świeżo zaręczonej pary, Brada (Barry Bostwick) i Janet (Susan Sarandon). Po tym, jak ich samochód łapie gumę podczas ogromnej ulewy, Brad i Janet udają się do upiornie wyglądającego zamku po pomoc. Sprawy przybierają niespodziewany obrót, gdy spotykają właściciela zamku, transseksualnego naukowca, dr. Franka-N-Furtera (Tim Curry). Szalony naukowiec nie tylko przetrzymuje w zamku grupę obcych, lecz także przeprowadza w nim eksperymenty z pogranicza życia i śmierci. Brad i Janet wkraczają do świata rozpusty i zostają mimowolnymi świadkami szokujących zbrodni. W rolach drugoplanowych występują: Meatloaf, Patricia Quinn, Little Nell, Jonathan Adams i Charles Gray. „Rocky Horror Picture Show” to przezabawne arcydzieło w stylu kamp wypełnione musicalowymi numerami i mrożącymi krew w żyłach scenami, które już od pierwszej sceny wbijają widza w fotel.
Po seansie zapraszamy na tematyczne party ze świata Rocky Horror Picture Show.
Po seansie zapraszamy na tematyczne party ze świata Rocky Horror Picture Show.
Pulp Fiction po ślōnsku
Zapraszamy na pokaz specjalny “Pulp Fiction” z udziałem śląskich lektorów. Autorskie tłumaczenie do filmu Quentina Tarantino na język śląski wykonał Grzegorz Kulik, twórca przekładów między innymi prozy Szczepana Twardocha. Dialogi czytać będą aktorzy Teatru Śląskiego: Dariusz Chojnacki oraz Marcin Gaweł.
Płatni mordercy, Jules (Samuel L. Jackson) i Vincent (John Travolta), dostają zlecenie, by odzyskać z rąk przypadkowych rabusiów tajemniczą walizkę bossa mafii. Nie dość tego, Vincent dostaje kolejną robotę – na czas nieobecnosć gangstera w mieście ma zaopiekować się jego poszukującą wrażeń żoną Mią (Uma Thurman). Vincent i Jules niespodziewanie wpadają po uszy, gdy przypadkowo zabijają zakładnika. Kłopoty ma też podupadły bokser (Bruce Willis), który otrzymał dużą sumę za przegranie swojej walki. Walkę jednak wygrywa, a Los Angeles staje się od tej chwili dla niego za małe. Specjaliście od mokrej roboty będą mieli co robić.
Płatni mordercy, Jules (Samuel L. Jackson) i Vincent (John Travolta), dostają zlecenie, by odzyskać z rąk przypadkowych rabusiów tajemniczą walizkę bossa mafii. Nie dość tego, Vincent dostaje kolejną robotę – na czas nieobecnosć gangstera w mieście ma zaopiekować się jego poszukującą wrażeń żoną Mią (Uma Thurman). Vincent i Jules niespodziewanie wpadają po uszy, gdy przypadkowo zabijają zakładnika. Kłopoty ma też podupadły bokser (Bruce Willis), który otrzymał dużą sumę za przegranie swojej walki. Walkę jednak wygrywa, a Los Angeles staje się od tej chwili dla niego za małe. Specjaliście od mokrej roboty będą mieli co robić.
Szare Pszczoły – kinoUkraina
W małej wiosce w „szarej strefie” w Donbasie, pozostało tylko dwóch wrogów z dzieciństwa. Pszczelarz Serhii martwi się o swoje pszczoły, a awanturniczy Pashka nie ma o co się martwić, poza sobą. Pod ostrzałem pocisków, bez elektryczności, w całkowitym opuszczeniu, emeryci żyją swoim codziennym życiem, a czasami spotykają się, aby prowadzić spory i niemiłe, ale konieczne rozmowy. Wieczorami odwiedzają ich nieproszeni uzbrojeni goście.
Życie każdego z nich potoczyło się inaczej i obaj mają czas, by je przemyśleć. Z powodu wojny próbują wieść swoje spokojne życie w niebezpiecznym miejscu, ale wszystko się rozpada, gdy w wiosce pojawia się rosyjski snajper. Codzienne życie samotnych mieszkańców ujawnia sytuację geopolityczną i społeczną w regionie. Film powstał na podstawie powieści „Szare pszczoły” Adriya Kurkova.
Gościem spotkania po seansie będzie Marcin Ogdowski – pisarz, dziennikarz, korespondent wojenny, nazywany również „pierwszym polskim blogerem wojennym”. Pracował m.in. w Iraku, Afganistanie, Ukrainie, Libanie, Gruzji, Ugandzie i Kenii. W mediach od 2000 roku, obecnie pisze dla „Polski Zbrojnej”, portalu TVP.Info oraz na blogu bezkamuflarzu.pl. Autor ośmiu książek, współautor czterech kolejnych. Były to zarówno reportaże, fotoreportaże, jak i powieści – te ostatnie osadzone w nurcie political/war-fiction. Mocno związany z tematyką ukraińską – w 2015 roku wydał powieść „Uwikłani”, traktujące o wojnie w Donbasie, w 2024 roku ukazała się jego publicystyczno-reporterska książka „Zabić Ukrainę. Alfabet rosyjskiej agresji”. Laureta m.in. „Diamentu Publicystyki” – nagrody serwisu Patronite, Buzdygana określanego mianem „wojskowego Oscara” oraz Zielonej Gruszki. Uhonorowany także Brązowym i Srebrnym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju oraz Odznaką Honorową 6. Brygady Powietrznodesantowej.
Życie każdego z nich potoczyło się inaczej i obaj mają czas, by je przemyśleć. Z powodu wojny próbują wieść swoje spokojne życie w niebezpiecznym miejscu, ale wszystko się rozpada, gdy w wiosce pojawia się rosyjski snajper. Codzienne życie samotnych mieszkańców ujawnia sytuację geopolityczną i społeczną w regionie. Film powstał na podstawie powieści „Szare pszczoły” Adriya Kurkova.
Gościem spotkania po seansie będzie Marcin Ogdowski – pisarz, dziennikarz, korespondent wojenny, nazywany również „pierwszym polskim blogerem wojennym”. Pracował m.in. w Iraku, Afganistanie, Ukrainie, Libanie, Gruzji, Ugandzie i Kenii. W mediach od 2000 roku, obecnie pisze dla „Polski Zbrojnej”, portalu TVP.Info oraz na blogu bezkamuflarzu.pl. Autor ośmiu książek, współautor czterech kolejnych. Były to zarówno reportaże, fotoreportaże, jak i powieści – te ostatnie osadzone w nurcie political/war-fiction. Mocno związany z tematyką ukraińską – w 2015 roku wydał powieść „Uwikłani”, traktujące o wojnie w Donbasie, w 2024 roku ukazała się jego publicystyczno-reporterska książka „Zabić Ukrainę. Alfabet rosyjskiej agresji”. Laureta m.in. „Diamentu Publicystyki” – nagrody serwisu Patronite, Buzdygana określanego mianem „wojskowego Oscara” oraz Zielonej Gruszki. Uhonorowany także Brązowym i Srebrnym Medalem za Zasługi dla Obronności Kraju oraz Odznaką Honorową 6. Brygady Powietrznodesantowej.
Szkoda, że nareszcie – pokaz przedpremierowy + spotkanie z reżyserem Sebastianem Juszczykiem
Jacek „Budyń” Szymkiewicz to wyjątkowa postać dla polskiej muzyki - wszechstronny i szalenie zdolny założyciel między innymi Pogodno czy Babu Król. W filmie Sebastiana Juszczyka jego przyjaciele - Katarzyna Nosowska, Krzysztof Zalewski, Stanisław Soyka i wielu innych - przybliżają nam jego pełną paradoksów postać. To opowieść o niepokornym artyście, o jego trudnych relacjach, zdrowiu psychicznym, uzależnieniach oraz kreatywnym buncie na tle społecznego przełomu lat 90. Muzyka stała się jego sposobem na życie, formą terapii i autokreacji, ale jaka była tego cena? Unikalne wywiady i materiały archiwalne w filmie łączą się z animacjami i kolażami, które przenoszą nas w złożony świat Budynia i zachwyciły publiczność na tegorocznym festiwalu Millennium Docs Against Gravity.
Teściowie 3
W trzeciej części komediowego hitu „Teściowie” ponownie spotykamy się z rodziną, która tym razem zjeżdża się do spokojnego ośrodka na prowincji na chrzciny. Wanda i Tadeusz organizują uroczystość, na którą zapraszają Małgorzatę wraz z przyjaciółką, psychoterapeutką Grażyną. Na spotkaniu pojawia się również były mąż Małgorzaty, Andrzej, który przylatuje specjalnie z Australii – i tym razem nie jest sam. Atmosfera spotkania szybko wymyka się spod kontroli, a dawne konflikty i nowe romanse prowadzą do nieoczekiwanych konsekwencji – tym razem z udziałem lokalnej policji!
UCIECZKA Z KINA WOLNOŚĆ - DKF
Podczas odbywającego się w kinie „Wolność” seansu filmu „Jutrzenka” dochodzi do niezwykłego zdarzenia - aktorzy ożywają na ekranie, rozmawiają między sobą, a nawet zaczynają odzywać się do publiczności. Wokół kina gromadzą się ludzi, a władze podejmują decyzję o wysłaniu na miejsce cenzora (świetna rola Janusza Gajosa).
Zamach na papieża
Rok 1981. Kreml wydaje rozkaz – zlikwidować Jana Pawła II. Konstanty „Bruno” Brusicki (Bogusław Linda) – były snajper i legenda wywiadu – zostaje zmuszony do udziału w tajnej operacji zamachu na papieża. Jego zadaniem jest zatuszowanie śladów oraz eliminacja zamachowca – Alego Agcy. Wciągnięty w szpiegowską intrygę i bezwzględną walkę o wpływy, Bruno trafia w sam środek kulis zamachu, które do dziś budzą wiele pytań. W obliczu narastającego konfliktu wewnętrznego musi podjąć decyzje, które nie tylko zadecydują o jego losie, ale mogą też zmienić bieg historii. Jaką rolę odegra Bruno i czy jego wybory wpłyną na przebieg tego przełomowego wydarzenia?