„Historia PRL według Mrożka” – Z dużej sceny na duży ekran
„Przypadek Klary” – Z dużej sceny na duży ekran
100 LAT W KINIE – POKAZ FILMU PO SPOTKANIU AUTORSKIM WOKÓŁ KSIĄŻKI O MAŁYCH KINACH NA DOLNYM ŚLĄSKU. Bilety dostępne w dniu wydarzenia
Caravaggio: Na tropie arcydzieła - FKS
Cinema Paradiso - pokaz specjalny
Cinema Paradiso - Święto Kina
Czas Apokalipsy (wersja reżyserska) – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
Downton Abbey. Wielki finał
Eddington
Eden
Harry Angel – DKF
Leon zawodowiec - wersja reżyserska - pokaz specjalny
Lśnienie – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
MAŁPA + spotkanie z Julianem Jelińskim (blog Brody z Kosmosu) - DKF
Moi synowie
Mój drogi Théo – kinoUkraina
Niebezpieczni faceci – NAJLEPSZE Z NAJGORSZYCH
Obcy - 8.pasażer „Nostromo” – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
One to One: John i Yoko
One to One: John i Yoko - FKS
Oszukać przeznaczenie: więzy krwi + quiz filmowy z nagrodami – DKF
Pokaz specjalny: Rocky Horror Picture Show + tematyczne party
Rękopis znaleziony w Saragossie – Has. Kroniki wyobraźni + prelekcja Marii Duffek
Rozstanie – Has. Kroniki wyobraźni
Sanatorium pod klepsydrą – Has. Kroniki wyobraźni
Skomplikowani – pokaz przedpremierowy – Święto Kina
Teściowie 3
Teściowie 3 - FKS
Trzy miłości
Wilczyca z autorską narracją Doroty Masłowskiej – DKF

„Historia PRL według Mrożka” – Z dużej sceny na duży ekran
Spektakl jest realizacją niezwykłego pomysłu dramaturgicznego. Scenarzysta i reżyser sztuki Jerzy Jarocki napisał jej tekst, wykorzystując fragmenty dramatów Sławomira Mrożka „Zabawa”, „Emigranci”, „Pieszo”, „Alfa”, „Portret”, jego szkic „Popiół? Diament?”, a także oryginalne pieśni z lat stalinowskich. Po premierze jeden z recenzentów zauważył dowcipnie, że tę sztukę „Jarocki napisał Mrożkowi”.
Sławomir Mrożek
Historia PRL według Mrożka
Opracowanie tekstu i reżyseria: Jerzy Jarocki
Scenografia: Jerzy Juk-Kowarski
Muzyka: Stanisław Radwan
Reżyseria światła: Wojciech Todorow
Realizacja telewizyjna: Dariusz Pawelec
Obsada: Mariusz Bonaszewski (Superiusz, Internowany I, Anatol), Krzysztof Dracz (Nauczyciel, Bartodziej, Komendant), Halina Rasiakówna (Pani, Nauczycielka), Henryk Niebudek (Ojciec), Marek Ryter (Syn, Konferansjer, Internowany II), Kinga Preis (Córka, Uczennica), Miłogost Reczek (Porucznik Zieliński, Internowany V), Ewa Skibińska (Anabella), Paweł Okoński (Drab, Zomowiec II), Bożena Baranowska (Baba), Stanisław Melski (Internowany III), Robert Gonera (Lechu), Andrzej Wilk (Internowany IV, Lambda), Wojciech Ziemiański (Internowany VI), Jan Blecki (Internowany VII), Igor Kujawski (Komendant obozu, Beta), Monika Bolly (Tłumaczka, Uczennica), Rafał Szałajko (Zomowiec II), Monika Szalaty (Uczennica), Ilona Ostrowska (Dziennikarka, Uczennica), Mariusz Drężek (Chłopiec N, Zomowiec X), Jakub Lasota (Chłopiec S., Zomowiec XI), Janusz German (Chłopiec B., Zomowiec XII) oraz Beata Bischof-Tomanek, Marzena Kulczyc, Blanka Mikłaszewska, Iwona Szeloch, Barbara Ugrewicz, Daniel Badura, Bartłomiej Misiuda, Wojciech Smarkala, J. Tomalak, J. Nagłowski, M. Gołębiowski, M. Kot, K. Blacharski, R. Rybacki i M. Iwanaszko
Prapremiera w Teatrze Polskim we Wrocławiu: 18 listopada 1998 roku
Premierowa emisja w TVP: 13 grudnia 1999 roku
Czas: 96 minut, nagranie TVP – Teatr Telewizji
„Z dużej sceny na duży ekran” to cykl powstały we współpracy z Teatrem Polskim we Wrocławiu. Opowiedziana na dużym ekranie podróż przez najciekawsze przedstawienia Teatru Polskiego we Wrocławiu ostatnich dekad. Głośne realizacje Jerzego Grzegorzewskiego, Eugeniusza Korina, Pawła Miśkiewicza czy Jerzego Jarockiego. Każdorazowo projekcje będą poprzedzone krótkim wprowadzeniem, a po seansach będą odbywać się spotkania z twórcami poszczególnych spektakli.
Sławomir Mrożek
Historia PRL według Mrożka
Opracowanie tekstu i reżyseria: Jerzy Jarocki
Scenografia: Jerzy Juk-Kowarski
Muzyka: Stanisław Radwan
Reżyseria światła: Wojciech Todorow
Realizacja telewizyjna: Dariusz Pawelec
Obsada: Mariusz Bonaszewski (Superiusz, Internowany I, Anatol), Krzysztof Dracz (Nauczyciel, Bartodziej, Komendant), Halina Rasiakówna (Pani, Nauczycielka), Henryk Niebudek (Ojciec), Marek Ryter (Syn, Konferansjer, Internowany II), Kinga Preis (Córka, Uczennica), Miłogost Reczek (Porucznik Zieliński, Internowany V), Ewa Skibińska (Anabella), Paweł Okoński (Drab, Zomowiec II), Bożena Baranowska (Baba), Stanisław Melski (Internowany III), Robert Gonera (Lechu), Andrzej Wilk (Internowany IV, Lambda), Wojciech Ziemiański (Internowany VI), Jan Blecki (Internowany VII), Igor Kujawski (Komendant obozu, Beta), Monika Bolly (Tłumaczka, Uczennica), Rafał Szałajko (Zomowiec II), Monika Szalaty (Uczennica), Ilona Ostrowska (Dziennikarka, Uczennica), Mariusz Drężek (Chłopiec N, Zomowiec X), Jakub Lasota (Chłopiec S., Zomowiec XI), Janusz German (Chłopiec B., Zomowiec XII) oraz Beata Bischof-Tomanek, Marzena Kulczyc, Blanka Mikłaszewska, Iwona Szeloch, Barbara Ugrewicz, Daniel Badura, Bartłomiej Misiuda, Wojciech Smarkala, J. Tomalak, J. Nagłowski, M. Gołębiowski, M. Kot, K. Blacharski, R. Rybacki i M. Iwanaszko
Prapremiera w Teatrze Polskim we Wrocławiu: 18 listopada 1998 roku
Premierowa emisja w TVP: 13 grudnia 1999 roku
Czas: 96 minut, nagranie TVP – Teatr Telewizji
„Z dużej sceny na duży ekran” to cykl powstały we współpracy z Teatrem Polskim we Wrocławiu. Opowiedziana na dużym ekranie podróż przez najciekawsze przedstawienia Teatru Polskiego we Wrocławiu ostatnich dekad. Głośne realizacje Jerzego Grzegorzewskiego, Eugeniusza Korina, Pawła Miśkiewicza czy Jerzego Jarockiego. Każdorazowo projekcje będą poprzedzone krótkim wprowadzeniem, a po seansach będą odbywać się spotkania z twórcami poszczególnych spektakli.

„Przypadek Klary” – Z dużej sceny na duży ekran
„Przypadek Klary” opowiada historię bezrobotnej dziewczyny, która jest zbyt autentyczna, by potrafiła poddać się banalnym wzorcom życiowym. Na zmianę buntuje się albo wikła w iluzyjne emocje przypadkowych związków. Jest zarazem nieprzystosowana i doskonale odporna, choć to drugie do czasu. Działanie Klary jest spontaniczne, jest więc także nieprzewidywalne i na każdym kroku obnaża pustkę życia dookoła. W spektaklu Miśkiewicza Klara błądzi w sztucznej, telewizyjnej estetyce jak w traumatycznym labiryncie – to prawdziwy człowiek uwięziony w świecie nowoczesnej pop-kultury.
Dea Loher
PRZYPADEK KLARY
Przekład: Jacek St. Buras
Reżyseria: Paweł Miśkiewicz
Scenografia: Barbara Hanicka
Muzyka: GRAMMATIK (Leszek Kaźmierczak, Łukasz Dynowski, Marcin Józwa, Krzysztof Figurski
Obsada: Kinga Preis (Klara), Ewa Skibińska (Irena), Bożena Baranowska (Elżbieta), Mariusz Kiljan (Tomasz), Igor Kujawski (Gotfryd), Wojciech Ziemiański (Georg), Thong Nguyen-Van (Chińczyk), Marian Czerski (Nieznajomy), Czesława Dąbrowska (Nieznajoma)
Prapremiera polska w Teatrze Polskim we Wrocławiu 30 listopada 2001 roku.
Bezpośrednia transmisja z Teatru Polskiego we Wrocławiu dla TVP Kultura 24 kwietnia 2007 roku, czas 101 minut.
„Z dużej sceny na duży ekran” to cykl powstały we współpracy z Teatrem Polskim we Wrocławiu. Opowiedziana na dużym ekranie podróż przez najciekawsze przedstawienia Teatru Polskiego we Wrocławiu ostatnich dekad. Głośne realizacje Jerzego Grzegorzewskiego, Eugeniusza Korina, Pawła Miśkiewicza czy Jerzego Jarockiego. Każdorazowo projekcje będą poprzedzone krótkim wprowadzeniem, a po seansach będą odbywać się spotkania z twórcami poszczególnych spektakli.
Dea Loher
PRZYPADEK KLARY
Przekład: Jacek St. Buras
Reżyseria: Paweł Miśkiewicz
Scenografia: Barbara Hanicka
Muzyka: GRAMMATIK (Leszek Kaźmierczak, Łukasz Dynowski, Marcin Józwa, Krzysztof Figurski
Obsada: Kinga Preis (Klara), Ewa Skibińska (Irena), Bożena Baranowska (Elżbieta), Mariusz Kiljan (Tomasz), Igor Kujawski (Gotfryd), Wojciech Ziemiański (Georg), Thong Nguyen-Van (Chińczyk), Marian Czerski (Nieznajomy), Czesława Dąbrowska (Nieznajoma)
Prapremiera polska w Teatrze Polskim we Wrocławiu 30 listopada 2001 roku.
Bezpośrednia transmisja z Teatru Polskiego we Wrocławiu dla TVP Kultura 24 kwietnia 2007 roku, czas 101 minut.
„Z dużej sceny na duży ekran” to cykl powstały we współpracy z Teatrem Polskim we Wrocławiu. Opowiedziana na dużym ekranie podróż przez najciekawsze przedstawienia Teatru Polskiego we Wrocławiu ostatnich dekad. Głośne realizacje Jerzego Grzegorzewskiego, Eugeniusza Korina, Pawła Miśkiewicza czy Jerzego Jarockiego. Każdorazowo projekcje będą poprzedzone krótkim wprowadzeniem, a po seansach będą odbywać się spotkania z twórcami poszczególnych spektakli.

100 LAT W KINIE – POKAZ FILMU PO SPOTKANIU AUTORSKIM WOKÓŁ KSIĄŻKI O MAŁYCH KINACH NA DOLNYM ŚLĄSKU. Bilety dostępne w dniu wydarzenia
Wypowiedzi kinomanów o ich „przygodzie” z kinem polskim: ulubione filmy, gwiazdy, wpływ kina na życie.
W filmie Pawła Łozińskiego bardzo wiekowi, nieco od nich młodsi i całkiem młodzi widzowie wspominają swe przeżycia związane z kinem i polskimi filmami. A na dowód, że wszystko to rzeczywiście dokładnie utrwaliło się w ich pamięci, realizator sięga po fragmenty filmów, o których mówią. Od jeszcze niemego „Meira Ezofowicza”, po „Psy” – przez m.in. „Trędowatą”, „Halkę”, „Kanał”, „Popiół i diament”, „Zezowate szczęście”, „Żywot Mateusza”, „Rejs”, „Barwy ochronne”, „Amatora” i „Przypadek”. Uderza zakończenie dokumentu. Oto młoda dziewczyna lubi, kiedy w filmie ciągle coś się dzieje, a ona może utożsamić się z dziewczyną gangstera. A za chwilę kilkuletni chłopczyk przekazuje kamerze swoje pragnienie: chciałby zobaczyć film mądry, w którym nikt nikogo nie zabija. Czy to pocieszający prognostyk na przyszłość?
W filmie Pawła Łozińskiego bardzo wiekowi, nieco od nich młodsi i całkiem młodzi widzowie wspominają swe przeżycia związane z kinem i polskimi filmami. A na dowód, że wszystko to rzeczywiście dokładnie utrwaliło się w ich pamięci, realizator sięga po fragmenty filmów, o których mówią. Od jeszcze niemego „Meira Ezofowicza”, po „Psy” – przez m.in. „Trędowatą”, „Halkę”, „Kanał”, „Popiół i diament”, „Zezowate szczęście”, „Żywot Mateusza”, „Rejs”, „Barwy ochronne”, „Amatora” i „Przypadek”. Uderza zakończenie dokumentu. Oto młoda dziewczyna lubi, kiedy w filmie ciągle coś się dzieje, a ona może utożsamić się z dziewczyną gangstera. A za chwilę kilkuletni chłopczyk przekazuje kamerze swoje pragnienie: chciałby zobaczyć film mądry, w którym nikt nikogo nie zabija. Czy to pocieszający prognostyk na przyszłość?

Caravaggio: Na tropie arcydzieła - FKS
Trzymający w napięciu dokumentalny thriller o sztuce, obsesji i pościgu za arcydziełem. W centrum jego akcji znajduje się historia o cudownie odnalezionym dziele Caravaggia „Ecce Homo”. W kwietniu 2021 roku dom aukcyjny Ansorena w Madrycie wystawił obraz zatytułowany „Ecce Homo” z ceną wywoławczą 1500 euro. Autor dzieła pozostawał nieznany – do czasu. W ciągu kilkunastu godzin eksperci rozpoznali w nim zaginione dzieło Caravaggia. Obraz został natychmiast wycofany z aukcji, a kolekcjonerzy ruszyli do gry, oferując zawrotne sumy. Jednak wkrótce pojawiły się również głosy kwestionujące autentyczność obrazu i uczciwość rzeczoznawców.

Cinema Paradiso - pokaz specjalny
Ceniony reżyser filmowy Salvatore Di Vita (Jacques Perrin) pewnej nocy odbiera telefon. Wiadomość, którą usłyszy, zapoczątkuje lawinę nostalgicznych wspomnień, których łącznikiem będzie kino. To właśnie tam po II wojnie światowej mały Totò (Salvatore Cascio) bezpamiętnie zakochał się w magii „ruchomych obrazów”. Chłopczyk pragnie tylko jednego: zaprzyjaźnić się z kinooperatorem Alfredo (Philippe Noiret). Zadanie to będzie jednak trudniejsze niż mu się wydaje. Tytułowe „Cinema Paradiso”– jego niesamowita i równie osobliwa widownia oraz bogaty repertuar – staną się tłem dla niezapomnianych przygód dorastającego na sycylijskiej prowincji bohatera, jego pierwszej „wielkiej miłości”, aż do czasu wyjazdu z rodzinnego miasteczka.
„Cinema Paradiso” pozostaje do dziś najpiękniejszym „listem miłosnym do kina”, jaki kiedykolwiek spisano na taśmie filmowej. Ta ponadczasowa opowieść o przyjaźni, marzeniach, dorastaniu i wielkiej fascynacji X Muzą porwała serca widzów na całym świecie.
„Cinema Paradiso” pozostaje do dziś najpiękniejszym „listem miłosnym do kina”, jaki kiedykolwiek spisano na taśmie filmowej. Ta ponadczasowa opowieść o przyjaźni, marzeniach, dorastaniu i wielkiej fascynacji X Muzą porwała serca widzów na całym świecie.

Cinema Paradiso - Święto Kina
Ceniony reżyser filmowy Salvatore Di Vita (Jacques Perrin) pewnej nocy odbiera telefon. Wiadomość, którą usłyszy, zapoczątkuje lawinę nostalgicznych wspomnień, których łącznikiem będzie kino. To właśnie tam po II wojnie światowej mały Totò (Salvatore Cascio) bezpamiętnie zakochał się w magii „ruchomych obrazów”. Chłopczyk pragnie tylko jednego: zaprzyjaźnić się z kinooperatorem Alfredo (Philippe Noiret). Zadanie to będzie jednak trudniejsze niż mu się wydaje. Tytułowe „Cinema Paradiso”– jego niesamowita i równie osobliwa widownia oraz bogaty repertuar – staną się tłem dla niezapomnianych przygód dorastającego na sycylijskiej prowincji bohatera, jego pierwszej „wielkiej miłości”, aż do czasu wyjazdu z rodzinnego miasteczka.
„Cinema Paradiso” pozostaje do dziś najpiękniejszym „listem miłosnym do kina”, jaki kiedykolwiek spisano na taśmie filmowej. Ta ponadczasowa opowieść o przyjaźni, marzeniach, dorastaniu i wielkiej fascynacji X Muzą porwała serca widzów na całym świecie.
„Cinema Paradiso” pozostaje do dziś najpiękniejszym „listem miłosnym do kina”, jaki kiedykolwiek spisano na taśmie filmowej. Ta ponadczasowa opowieść o przyjaźni, marzeniach, dorastaniu i wielkiej fascynacji X Muzą porwała serca widzów na całym świecie.

Czas Apokalipsy (wersja reżyserska) – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
"Czas apokalipsy" to luźna adaptacja klasycznego opowiadania Josepha Conrada "Jądro ciemności", której akcja rozgrywa się w 1969 roku podczas wojny w Wietnamie. Film przedstawia podróż kapitana sił specjalnych (Willarda) przez brutalne strefy walk w Wietnamie. Celem jego tajnej misji jest eliminacja pułkownika Kurtza, który ustanowił bezwzględną dyktaturę. W miarę jak Willard podróżuje przez szaleństwo i absurdy amerykańskiego zaangażowania w wojnę, coraz bardziej pociąga go sama dżungla, jej pierwotna mistyka i ogromna moc...

Downton Abbey. Wielki finał
W trzecim filmie znowu zobaczymy znanych nam dobrze mieszkańców zamku Highclere, których zagrają: Hugh Bonneville, Elizabeth McGovern, Michelle Dockery, Laura Carmichael, Jim Carter, Phyllis Logan, Robert James-Collier, Joanne Froggatt, Allen Leech, Penelope Wilton, Lesley Nicol, Michael Fox, Raquel Cassidy, Brendan Coyle, Kevin Doyle, Harry Hadden-Paton, Sophie McShera i Douglas Reith oraz: Joely Richardson, Alessandro Nivola, Simon Russell Beale, Arty Froushan i wielu innymi ulubieńców fanów.
Zobaczymy również Paula Giamattiego, który wcieli się w rolę brata Cory Grantham, Harolda Levinsona. Dominic West powróci także do roli Guya Dextera.
Poprzednia cześć zakończyła się pod koniec lat dwudziestych XX wieku wraz ze smutną wiadomością o śmierci Lady Violet (Maggie Smith), która przekazała schedę swojej wnuczce, Lady Mary (Michelle Dockery), aby utrzymać wszystko w Downton w należytym porządku.
Zobaczymy również Paula Giamattiego, który wcieli się w rolę brata Cory Grantham, Harolda Levinsona. Dominic West powróci także do roli Guya Dextera.
Poprzednia cześć zakończyła się pod koniec lat dwudziestych XX wieku wraz ze smutną wiadomością o śmierci Lady Violet (Maggie Smith), która przekazała schedę swojej wnuczce, Lady Mary (Michelle Dockery), aby utrzymać wszystko w Downton w należytym porządku.

Eddington
W miasteczku Eddington położonym w Nowym Meksyku w maju 2020 roku w trakcie pandemii dochodzi do konfliktu między szeryfem (Joaquin Phoenix), a burmistrzem (Pedro Pascal). Konflikt eskaluje z dnia na dzień. Sąsiad staje przeciwko sąsiadowi.

Eden
Niemiecki lekarz i myśliciel Friedrich Ritter osiedla się wraz z kochanką na bezludnej wyspie w archipelagu Galapagos. Wierzy, że tylko z dala od zachodniej cywilizacji może być panem własnego losu. Szybko zrozumie jednak, że rzeczywistość na wyspie daleka jest od rajskich wyobrażeń. Surowa przyroda, trudności z dostępem do wody i zabójcze drapieżniki wkrótce okażą się najmniejszymi z jego problemów. Niedoszły raj stanie się piekłem za sprawą kolejnych sześciorga osadników, którzy podobnie jak Ritter marzą o nowym początku. Próby pokojowego współistnienia zmienią się w niebezpieczną grę szalonych ambicji i nieokiełznanych namiętności. Między mieszkańcami wyspy wywiąże się walka o władzę, która prowadzi do zdrady, przemocy i rozlewu krwi.

Harry Angel – DKF
„Do zobaczenia w piekle! Przygotujcie się na gęsty, mocny i surrealistyczny klimat!” – tak dystrybutor opisuje klasykę kina grozy, która wraca na ekrany kin w odrestaurowanej wersji 4K. Film Alana Parkera to intrygujące połączenie kina noir i satanistycznego horroru. Jego akcja rozgrywa się w 1955 roku w Nowym Orleanie – w samym sercu okultystycznych rytuałów, jazzu i zadymionych spelunek. Prywatny detektyw Harry Angel (Mickey Rourke) przyjmuje intratne zlecenie od tajemniczego Louisa Cyphre’a (Robert De Niro), a rozwiązanie zagadki będzie za sobą niosło zaskakujące konsekwencje. Czy ten film wytrzymał próbę czasu i wciąż jest tak samo przerażający jak w czasie premiery?
Pokazowi będą towarzyszyć prelekcja i dyskusja po seansie.
Pokazowi będą towarzyszyć prelekcja i dyskusja po seansie.

Leon zawodowiec - wersja reżyserska - pokaz specjalny
Leon (Jean Reno) jest płatnym zabójcą. W niczym nie przypomina męskiego, twardego i nieposkromionego złoczyńcy. Wręcz przeciwnie: jest cichy, spokojny, na co dzień pije mleko. Pewnego dnia skorumpowana policja zabija swojego dostawcę narkotyków i jego rodzinę. Przeżyła tylko córka, która postanawia zemścić się na zabójcach. To niezwykle trudne zlecenie otrzymuje Leon, u którego młoda dziewczyna znajduje schronienie.

Lśnienie – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
Jack Torrance (Jack Nicholson) pracuje jako dozorca hotelu Panorama w górach stanu Kolorado. Pensjonat jest zamknięty na zimę, więc Jack z rodziną są jedynymi mieszkańcami budynku. Kiedy burze śnieżne blokują familię Torrance'ów w hotelu, Danny (Danny Lloyd), syn Jacka, który ma nadprzyrodzone, telepatyczne zdolności odkrywa, że pensjonat jest nawiedzony i duchy powoli doprowadzają jego ojca do obłędu. Kiedy Jack spotyka zjawę pana Grady'ego (Philip Stone), poprzedniego dozorcy hotelu, sytuacja staje się coraz groźniejsza.

MAŁPA + spotkanie z Julianem Jelińskim (blog Brody z Kosmosu) - DKF
Stephen King na wesoło, czyli brutalna czarna komedia w reżyserii Osgooda Perkinsa. Reżyser „Kodu zła” znalazł klucz do przełożenia na język kina mało znanego i niezbyt udanego opowiadania mistrza literatury grozy. To pełen szaleństwa, napięcia i nieprzewidywalnej fabuły film, którego bohaterami są bliźniacy Hal i Bill. Bracia pewnego dnia odkrywają na strychu zabawkową małpkę swojego ojca. Wkrótce po tym w ich najbliższym otoczeniu zaczyna dochodzić do serii zagadkowych i makabrycznych zgonów. Czy „Małpa” jest kwintesencją słów Alfreda Hitchcocka, że humor i suspens to najlepsze połączenie?
Pokazowi towarzyszyć będzie prelekcja i spotkanie z Julianem Jelińskim z bloga Brody z Kosmosu.
Pokazowi towarzyszyć będzie prelekcja i spotkanie z Julianem Jelińskim z bloga Brody z Kosmosu.

Moi synowie
Pierre, lat 50, samotnie wychowuje dwóch synów. Są ze sobą bardzo zżyci. Najmłodszy Louis wkrótce opuści dom, by wyjechać na uniwersytet do Paryża. Nieco starszy Fus staje się coraz bardziej skryty. Zafascynowany przemocą, zaczyna działać w skrajnie prawicowych grupach ekstremistycznych, co jest nie do przyjęcia dla jego ojca. Wiele ich łączy, ale i dzieli, miłość i nienawiść, dopóki nie dojdzie do tragedii.

Mój drogi Théo – kinoUkraina
Poprzez intymne pamiętniki wideo i poetyckie listy, wysyłane z frontu do pięcioletniego syna Théo, Alisa Kovalenko – reżyserka, która została żołnierką – uchwyciła niszczycielską rzeczywistość wojny, jednocześnie zastanawiając się nad dokonanym przez siebie wyborem służby w obronie ojczyzny. Jej kamera ujawnia zarówno chaos zniszczenia, jak i człowieczeństwo, które odnajduje wśród towarzyszy broni – ich przyjaźnie, wzajemne wsparcie i czułe więzi utrzymywane z odległymi rodzicami. Film, będący zarówno świadectwem miłości, jak i dokumentem wojennym, łączy osobistą historię Kovalenko 17. Opis filmu lub link do strony z opisem: Poprzez intymne pamiętniki wideo i poetyckie listy, wysyłane z frontu do pięcioletniego syna Théo, Alisa Kovalenko – reżyserka, która została żołnierką – uchwyciła niszczycielską rzeczywistość wojny, jednocześnie zastanawiając się nad dokonanym przez siebie wyborem służby w obronie ojczyzny. Jej kamera ujawnia zarówno chaos zniszczenia, jak i człowieczeństwo, które odnajduje wśród towarzyszy broni – ich przyjaźnie, wzajemne wsparcie i czułe więzi utrzymywane z odległymi rodzicami. Film, będący zarówno świadectwem miłości, jak i dokumentem wojennym, łączy osobistą historię Kovalenko z szerszą narracją tych, którzy walczą o to, aby przyszłe pokolenia mogły żyć w pokoju.
Gościem spotkania po seansie będzie Agnieszka Lichnerowicz – dziennikarka Radia TOKFM, współautorka podcastu „Rozumieć Ukrainę”. Jako reporterka relacjonowała wybory, konflikty i międzynarodowe spotkania na szczycie na całym świecie, w Rosji i Gruzji, na Białorusi i ogarniętej tzw. Arabską Wiosną Afryce Północnej. Przede wszystkim od ponad 20 lat podróżuje do Ukrainy – relacjonowała pomarańczową rewolucję, Majdan, aneksję Krymu, podpalenie wschodniej Ukrainy i pełnoskalową wojnę. Przez kilka lat prowadziła też warsztaty dziennikarskie w przechodzącej transformację Mjanmie. Pisze m.in. do Tygodnika Polityka. Jest laureatką Nagrody PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego. Autorka książki „Idzie wojna”?. Prowadzi zajęcia na Collegium Civitas. Absolwentka Szkoły Głównej Handlowej.
Gościem spotkania po seansie będzie Agnieszka Lichnerowicz – dziennikarka Radia TOKFM, współautorka podcastu „Rozumieć Ukrainę”. Jako reporterka relacjonowała wybory, konflikty i międzynarodowe spotkania na szczycie na całym świecie, w Rosji i Gruzji, na Białorusi i ogarniętej tzw. Arabską Wiosną Afryce Północnej. Przede wszystkim od ponad 20 lat podróżuje do Ukrainy – relacjonowała pomarańczową rewolucję, Majdan, aneksję Krymu, podpalenie wschodniej Ukrainy i pełnoskalową wojnę. Przez kilka lat prowadziła też warsztaty dziennikarskie w przechodzącej transformację Mjanmie. Pisze m.in. do Tygodnika Polityka. Jest laureatką Nagrody PAP im. Ryszarda Kapuścińskiego. Autorka książki „Idzie wojna”?. Prowadzi zajęcia na Collegium Civitas. Absolwentka Szkoły Głównej Handlowej.

Niebezpieczni faceci – NAJLEPSZE Z NAJGORSZYCH
NIEBEZPIECZNI FACECI (DANGEROUS MEN)
Są tak niebezpieczni, że nie zawahają się użyć wszystkiego, co w kinie najgorsze!
Gdy kobieta traci narzeczonego podczas brutalnej napaści, w jej oczach zapala się ogień zemsty. Zamiast iść na terapię – sięga po nóż. Tak rozpoczyna się jej osobista krucjata przeciwko brutalnym draniom, których spotyka na swojej drodze. Jej ofiary giną jedna po drugiej w zaskakujących (i kompletnie nieprzemyślanych) okolicznościach. Równolegle brat zamordowanego chłopaka – policjant – prowadzi śledztwo, które zaprowadzi go w samo serce… gangu motocyklistów.
Motocyklowa szajka, pełna twardzieli z wąsami i imionami jak z kreskówki, to crème de la crème tego widowiska. Są źli, brudni, hałaśliwi, i wyglądają jakby właśnie wyszli z planu teledysku heavy metalowego z 1987 roku. Ich lider – w skórze i z nieodłącznym pazurem – jest tak przerysowany, że aż boli. Ale nie bardziej niż dialogi.
Produkcja „Dangerous Men” rozpoczęła się w latach 80. i trwała… 26 lat. Reżyser Jahangir Salehi (występujący tu jako John S. Rad), irański emigrant z ambicjami większymi niż budżet, samodzielnie napisał, wyreżyserował, zmontował i skomponował muzykę do filmu. Na koniec wynajął za własne pieniądze cztery kina w Los Angeles, by przez tydzień wyświetlały ten twór jego wyobraźni. Według legend, box office wyniósł całe 70 dolarów.
Podczas seansu dowiecie się m.in.: - gdzie ukryć narzędzie zbrodni, gdy jest się zupełnie nagą, - że wystarczy broda by twój rówieśnik wyglądał jak twój ojciec, - że istnieje taka dawka absurdu, która zabija, - i że jest prawda czasu… oraz prawda ekranu.
Obowiązkowa pozycja dla fanów „Gliniarza Samuraja” czy „Łącznika z Miami”. Będziecie krwawić z oczu, ale w dobry sposób!
CZYM SĄ NAJLEPSZE Z NAJGORSZYCH? To pokazy różnorodnego kina klasy B – od starych, amerykańskich filmów sci-fi z kosmitami i latającymi spodkami wiszącymi na sznurkach, przez przebojowe kino akcji lat 80. z nieskazitelnymi bohaterami w ortalionowych dresach, po horrory z gumowymi potworami.
Niskie budżety, absurdalne dialogi, kiepskie aktorstwo, nielogiczna fabuła, a także zaangażowanie i pasja autorów to tylko niektóre cechy wspólne najgorszych produkcji w historii kinematografii światowej, które prezentowane są na przeglądzie. Filmy Najlepsze z Najgorszych rozbudzają wśród widza miłość do kina klasy B od 2015 roku. Dotychczas odbyło się kilkaset seansów i wydarzeń w ramach przeglądu. Pomysłodawczynią i programerką cyklu jest Monika Stolat, a organizatorem Nowa Aleksandria.
Więcej: www.najlepszeznajgorszych.pl
Seans poprzedzony prelekcją Jakuba Balcerzaka.
Są tak niebezpieczni, że nie zawahają się użyć wszystkiego, co w kinie najgorsze!
Gdy kobieta traci narzeczonego podczas brutalnej napaści, w jej oczach zapala się ogień zemsty. Zamiast iść na terapię – sięga po nóż. Tak rozpoczyna się jej osobista krucjata przeciwko brutalnym draniom, których spotyka na swojej drodze. Jej ofiary giną jedna po drugiej w zaskakujących (i kompletnie nieprzemyślanych) okolicznościach. Równolegle brat zamordowanego chłopaka – policjant – prowadzi śledztwo, które zaprowadzi go w samo serce… gangu motocyklistów.
Motocyklowa szajka, pełna twardzieli z wąsami i imionami jak z kreskówki, to crème de la crème tego widowiska. Są źli, brudni, hałaśliwi, i wyglądają jakby właśnie wyszli z planu teledysku heavy metalowego z 1987 roku. Ich lider – w skórze i z nieodłącznym pazurem – jest tak przerysowany, że aż boli. Ale nie bardziej niż dialogi.
Produkcja „Dangerous Men” rozpoczęła się w latach 80. i trwała… 26 lat. Reżyser Jahangir Salehi (występujący tu jako John S. Rad), irański emigrant z ambicjami większymi niż budżet, samodzielnie napisał, wyreżyserował, zmontował i skomponował muzykę do filmu. Na koniec wynajął za własne pieniądze cztery kina w Los Angeles, by przez tydzień wyświetlały ten twór jego wyobraźni. Według legend, box office wyniósł całe 70 dolarów.
Podczas seansu dowiecie się m.in.: - gdzie ukryć narzędzie zbrodni, gdy jest się zupełnie nagą, - że wystarczy broda by twój rówieśnik wyglądał jak twój ojciec, - że istnieje taka dawka absurdu, która zabija, - i że jest prawda czasu… oraz prawda ekranu.
Obowiązkowa pozycja dla fanów „Gliniarza Samuraja” czy „Łącznika z Miami”. Będziecie krwawić z oczu, ale w dobry sposób!
CZYM SĄ NAJLEPSZE Z NAJGORSZYCH? To pokazy różnorodnego kina klasy B – od starych, amerykańskich filmów sci-fi z kosmitami i latającymi spodkami wiszącymi na sznurkach, przez przebojowe kino akcji lat 80. z nieskazitelnymi bohaterami w ortalionowych dresach, po horrory z gumowymi potworami.
Niskie budżety, absurdalne dialogi, kiepskie aktorstwo, nielogiczna fabuła, a także zaangażowanie i pasja autorów to tylko niektóre cechy wspólne najgorszych produkcji w historii kinematografii światowej, które prezentowane są na przeglądzie. Filmy Najlepsze z Najgorszych rozbudzają wśród widza miłość do kina klasy B od 2015 roku. Dotychczas odbyło się kilkaset seansów i wydarzeń w ramach przeglądu. Pomysłodawczynią i programerką cyklu jest Monika Stolat, a organizatorem Nowa Aleksandria.
Więcej: www.najlepszeznajgorszych.pl
Seans poprzedzony prelekcją Jakuba Balcerzaka.

Obcy - 8.pasażer „Nostromo” – 10/10 Klasyka filmowa w kinie DCF
Kosmos. Odległy wszechświat. Grupa siedmiorga członków załogi przebywa w stanie hibernacji. Ich sen przerywa sygnał SOS nadawany z księżyca LV-426. Kapitan Dallas (Tom Skeritt), dowódca statku, zarządza zejście na niezbadany księżyc w ramach akcji ratunkowej. Jeden z członków załogi, niejaki Kane (John Hurt), zostaje zaatakowany przez nieznane stworzenie, które rzuca mu się na twarz i zaciska wokół szyi. Załoga zabiera Kane'a na pokład. Od tej chwili ich podróż przeradza się koszmar. Sygnał SOS nadawany z nieznanego księżyca okazuje się ostrzeżeniem, lecz już za późno... Załoga otrzymuje nowego, niechcianego pasażera, ósmego pasażera.

One to One: John i Yoko
Film zaskoczy i zachwyci nawet największych fanów Johna Lennona i Yoko Ono. Skupia się na ważnym okresie przemian w ich życiu, gdy w latach 1971–1972 przez 18 miesięcy mieszkali w Nowym Jorku. Wykorzystano tu prywatne archiwa filmowe, zdjęciowe i muzyczne artystów oraz ich przyjaciół. John i Yoko żyli w mieszkaniu w Greenwich Village, które na potrzeby tej opowieści zostało w pełni zrekonstruowane. Film łączy archiwa z nieznanymi wcześniej, nagranymi przez FBI, rozmowami telefonicznymi pary twórców, aby pokazać, w jaki sposób wykorzystywali status gwiazd i otoczyli się ekipą kolorowych nowicjuszy: od Allena Ginsberga po Jerry’ego Rubina. Najdziwniejszym z nich okazał się aktywista AJ Weberman, któremu powierzono misję przeszukania koszy na śmieci Boba Dylana, aby udowodnić, że piosenkarz stał się „multimilionerem hipokrytą”.
Tytuł filmu nawiązuje do koncertu charytatywnego Lennona, który odbył się w Madison Square Garden z zespołem Plastic Ono Elephant’s Memory Band 30 sierpnia 1972 roku. Oryginalne nagranie wideo koncertu na taśmie 16 mm zostało w pełni zremasterowane.
Tytuł filmu nawiązuje do koncertu charytatywnego Lennona, który odbył się w Madison Square Garden z zespołem Plastic Ono Elephant’s Memory Band 30 sierpnia 1972 roku. Oryginalne nagranie wideo koncertu na taśmie 16 mm zostało w pełni zremasterowane.

One to One: John i Yoko - FKS
Film zaskoczy i zachwyci nawet największych fanów Johna Lennona i Yoko Ono. Skupia się na ważnym okresie przemian w ich życiu, gdy w latach 1971–1972 przez 18 miesięcy mieszkali w Nowym Jorku. W filmie wykorzystano prywatne archiwa filmowe, zdjęciowe i muzyczne, ale też po raz pierwszy rozmowy telefoniczne nagrane przez FBI, które chciało deportować Lennona z kraju. John i Yoko żyli w mieszkaniu w Greenwich Village, które na potrzeby tej opowieści zostało w pełni zrekonstruowane. Oszołomieni Ameryką, otoczyli się ekipą ekscentrycznych osób i młodych artystów.

Oszukać przeznaczenie: więzy krwi + quiz filmowy z nagrodami – DKF
Komediowy horror pełną gębą! „Oszukać przeznaczenie: więzy krwi” to najnowsza i najlepsza część kultowego cyklu. Film opowiada o genezie tego, jak śmierć zaczęła realizować swoje obłąkane poczucie sprawiedliwości. Bohaterką filmu jest Stefanie – prześladowana strasznym, powtarzającym się koszmarem studentka, która postanawia wrócić do rodzinnego miasta, by odnaleźć jedyną osobę mogącą przerwać błędne koło i ocalić członków jej rodziny przed niechybnie czekającą ich makabryczną śmiercią. Czy ten film także wpisuje się w renesans horrorów?
Pokazowi towarzyszyć będą prelekcja i dyskusja, a także quiz filmowy z nagrodami.
Pokazowi towarzyszyć będą prelekcja i dyskusja, a także quiz filmowy z nagrodami.

Pokaz specjalny: Rocky Horror Picture Show + tematyczne party
Janet i Bradowi psuje się samochód. Młoda para znajduje schronienie w zamku szalonego naukowca Frank-N-Furtera.
Po seansie zapraszamy na tematyczne party ze świata Rocky Horror Picture Show.
Po seansie zapraszamy na tematyczne party ze świata Rocky Horror Picture Show.

Rękopis znaleziony w Saragossie – Has. Kroniki wyobraźni + prelekcja Marii Duffek
Jeden z najbardziej niezwykłych polskich filmów kostiumowych. Przedziwne perypetie Alfonsa van Wordena podczas jego podróży do Madrytu, gdzie ma objąć służbę w gwardii walońskiej, są okazją do opowiadania – przez spotykane przez niego postaci – kolejnych intrygujących historii. Bohater kilkakrotnie w zagadkowy sposób powraca do punktu wyjścia – tajemnicznej karczmy i jej upiornego otoczenia, by ponownie wyruszać w znane mu czasy i przestrzenie, jednak za każdym razem wypełnione innymi postaciami i widziane z innej perspektywy.
Jest to adaptacja XIX-wiecznej powieści Jana Nepomucena Potockiego, dzieła o losach równie skomplikowanych, co opowiedziana w nim historia, opublikowanym ponad 140 lat po śmierci autora. Jest jednym z najciekawszych przykładów narracji szkatułkowej, w której jedna historia prowadzi do drugiej, a z kolei ta do kolejnych, a wszystkie razem tworzą pełen obraz fabuły. Film Hasa został wyróżniony na zagranicznych festiwalach i zdobył uznanie w wielu krajach. Podobnie, jak jego literacki pierwowzór, przez dziesieciolecia krążył po świecie w różnych skróconych wersjach, aż w 1997 roku, z inicjatywy Martina Scorses i Francisa Forda Coppoli, zrekonstruowano jego pełną wersję i zaprezentowano ją zachodniej publiczności.
Seans poprzedzi prelekcja Marii Duffek – wrocławskiej scenografki, dekoratorki wnętrz i kostiumografki filmowej, laureatki Polskiej Nagrody Filmowej, Orzeł 2018 za scenografię filmu “Twój Vincent”.
Jest to adaptacja XIX-wiecznej powieści Jana Nepomucena Potockiego, dzieła o losach równie skomplikowanych, co opowiedziana w nim historia, opublikowanym ponad 140 lat po śmierci autora. Jest jednym z najciekawszych przykładów narracji szkatułkowej, w której jedna historia prowadzi do drugiej, a z kolei ta do kolejnych, a wszystkie razem tworzą pełen obraz fabuły. Film Hasa został wyróżniony na zagranicznych festiwalach i zdobył uznanie w wielu krajach. Podobnie, jak jego literacki pierwowzór, przez dziesieciolecia krążył po świecie w różnych skróconych wersjach, aż w 1997 roku, z inicjatywy Martina Scorses i Francisa Forda Coppoli, zrekonstruowano jego pełną wersję i zaprezentowano ją zachodniej publiczności.
Seans poprzedzi prelekcja Marii Duffek – wrocławskiej scenografki, dekoratorki wnętrz i kostiumografki filmowej, laureatki Polskiej Nagrody Filmowej, Orzeł 2018 za scenografię filmu “Twój Vincent”.

Rozstanie – Has. Kroniki wyobraźni
Polska prowincja początku przełomu lat 50 i 60. XX wieku. Magdalena, warszawska aktorka teatralna, przyjeżdżająca do rodzinnego miasteczka na pogrzeb dziadka. Choć na pozór wydaje się, że czas się tutaj zatrzymał, bohaterka szybko przekonuje się, że miejsce, które dotąd wydawało się jej stałytm punktem świata – już nim nie jest. Śmierć dziadka zmienia relacje z gosposią Wiktorią, nigdyś bliską, a teraz zaskakująco obcą. Do opuszczonych przez zmarłego pokojów ustawia się kolejką chętnych lokatorów... Jedyny jasny punkit tej pożegnalnej wizyty to spotkanie z poznanym w pociągu młodzieńcem, Olkiem, wyraźnie zafascynowanym piękną aktorką.
Adaptacja opowiadania Jadwigi Żylińskiej. Komedia sentymentalna – jak nazwał ją sam Has – i kolejna w jego twórczości gra melodramtycznymi konwencjami, gdzie za gatunkowym kostiumem kryje się podszyta melancholidą opowieść o przemijaniu, niemożności powrotu do przeszłosci, poczuciu samotności. Kameralne kino stanowiące wizytówkę stylu reżysera, z Lindią Wysocką, gwiazdą przedwojennego kina i Władysławem Kowalskim, nowym aktorskim odkryciem Hasa w rolach głównych.
Adaptacja opowiadania Jadwigi Żylińskiej. Komedia sentymentalna – jak nazwał ją sam Has – i kolejna w jego twórczości gra melodramtycznymi konwencjami, gdzie za gatunkowym kostiumem kryje się podszyta melancholidą opowieść o przemijaniu, niemożności powrotu do przeszłosci, poczuciu samotności. Kameralne kino stanowiące wizytówkę stylu reżysera, z Lindią Wysocką, gwiazdą przedwojennego kina i Władysławem Kowalskim, nowym aktorskim odkryciem Hasa w rolach głównych.

Sanatorium pod klepsydrą – Has. Kroniki wyobraźni
Wojciech J. Has, adaptując opowiadania Schulza, zdołał nie tylko podłać karkołomjnemu zadaniu przełożenia język filmu specyficznej poetyki prozy pisarza, ale także stworzył dzieło na wskroś oryginalne, znakomicie oddające atmosferę i klimat tej niezwykłej literatury.
W surrealistycznej scenerii dokonujemy wraz z bohaterem próby powrotu w świat dzieciństwa – do małego miasteczka, gdzieś na wschodnich kresach. Ten niezwykły świat wypełniają zjawy i majaki, ożywają figury woskowe z panopticum, pojawiają się postacie historyczne i zmaterializowane fantomy wyobraźni bohatera. Ta fantastyczna autobiografia napisana prosą, ale zawierająca pierwiastek najczystszej poezji, znalazła w wizji Hasa godny i prawdziwie oryginalny odpowiednik.
W surrealistycznej scenerii dokonujemy wraz z bohaterem próby powrotu w świat dzieciństwa – do małego miasteczka, gdzieś na wschodnich kresach. Ten niezwykły świat wypełniają zjawy i majaki, ożywają figury woskowe z panopticum, pojawiają się postacie historyczne i zmaterializowane fantomy wyobraźni bohatera. Ta fantastyczna autobiografia napisana prosą, ale zawierająca pierwiastek najczystszej poezji, znalazła w wizji Hasa godny i prawdziwie oryginalny odpowiednik.

Skomplikowani – pokaz przedpremierowy – Święto Kina
Poznajcie Careya, miłego gościa na krawędzi załamania nerwowego. Przed chwilą przyjął najcięższy cios – jego ukochana żona Ashley zażądała rozwodu. Leżący na deskach Carey musi szybko znaleźć sposób na pozbieranie swojego życia do kupy. W nadziei na dobrą radę odwiedza zaprzyjaźnione małżeństwo Julie i Paula, którzy od lat żyją w szczęśliwym, otwartym związku. I tu przychodzi olśnienie: skoro Ashley go już nie chce, a Paul i Julie nie hołdują wierności, po co daleko szukać pocieszenia, skoro można znaleźć je w ramionach pięknej… Julie. Plan wydaje się wprost idealny i wszystko układa się nadzwyczaj przyjemnie do chwili, gdy wybucha emocjonalna bomba.
Paul dostaje szału, gdy odkrywa, że jego piękna żona świetnie się bawi z jego najlepszym przyjacielem. Z kolei Carey wciąż nie może zapomnieć o Ashley, która bez skrupułów korzysta ze świeżo odzyskanej wolności. Życie całej czwórki pogrąży się w chaosie, jeśli nie odkryją wreszcie o co tak naprawdę chodzi w miłości.
Paul dostaje szału, gdy odkrywa, że jego piękna żona świetnie się bawi z jego najlepszym przyjacielem. Z kolei Carey wciąż nie może zapomnieć o Ashley, która bez skrupułów korzysta ze świeżo odzyskanej wolności. Życie całej czwórki pogrąży się w chaosie, jeśli nie odkryją wreszcie o co tak naprawdę chodzi w miłości.

Teściowie 3
W trzeciej części komediowego hitu „Teściowie” ponownie spotykamy się z rodziną, która tym razem zjeżdża się do spokojnego ośrodka na prowincji na chrzciny. Wanda i Tadeusz organizują uroczystość, na którą zapraszają Małgorzatę wraz z przyjaciółką, psychoterapeutką Grażyną. Na spotkaniu pojawia się również były mąż Małgorzaty, Andrzej, który przylatuje specjalnie z Australii – i tym razem nie jest sam. Atmosfera spotkania szybko wymyka się spod kontroli, a dawne konflikty i nowe romanse prowadzą do nieoczekiwanych konsekwencji – tym razem z udziałem lokalnej policji!

Teściowie 3 - FKS
W trzeciej części komediowego hitu "Teściowie" ponownie spotykamy się z rodziną, która tym razem zjeżdża się do spokojnego ośrodka na prowincji na chrzciny. Wanda i Tadeusz organizują uroczystość, na którą zapraszają Małgorzatę wraz z przyjaciółką, psychoterapeutką Grażyną. Na spotkaniu pojawia się również były mąż Małgorzaty, Andrzej, który przylatuje specjalnie z Australii – i tym razem nie jest sam. Atmosfera spotkania szybko wymyka się spod kontroli, a dawne konflikty i nowe romanse prowadzą do nieoczekiwanych konsekwencji – tym razem z udziałem lokalnej policji!

Trzy miłości
Lena (Marta Nieradkiewicz), czterdziestoletnia aktorka, świeżo po rozwodzie, chce ułożyć swoje życie na nowo. Gotowa na zmiany, szybko wpada w objęcia tętniącej nocnym życiem Warszawy, a zaraz potem Kundla (Mieszko Chomka) – młodego, charyzmatycznego studenta. Ich związek to eksplozja namiętności, w której stopniowo rozmywają się granice między bliskością i pożądaniem. Tymczasem Jan (Marcin Czarnik), były mąż Leny i ceniony prawnik, nie potrafi pogodzić się z końcem ich małżeństwa. Aplikacja szpiegowska zainstalowana na telefonie Leny oraz wynajęte mieszkanie naprzeciw jej okien stają się narzędziami kontroli nad nią. Czy to jeszcze nieszczęśliwa miłość, czy już niebezpieczna obsesja?

Wilczyca z autorską narracją Doroty Masłowskiej – DKF
Kultowy horror pokażemy w wersji z autorską narracją Doroty Masłowskiej, przygotowaną na Festiwal Korelacje. Polska pisarka szanuje „złą sztukę”, która nie jest zła, bo została zrobiona cynicznie, tylko jest owocem pasji twórców. Dodaje, że „Wilczyca” ma niepowtarzalny klimat, który osiągnięto prymitywnymi środkami. Produkcja w reż. Marka Piestraka jest zaliczana do klasyki polskiego kina grozy. Czy to film tak zły, że aż dobry? A może to arcydzieło horroru?
Pokazowi będą towarzyszyć prelekcja i dyskusja po seansie.
Pokazowi będą towarzyszyć prelekcja i dyskusja po seansie.